هوش مصنوعی: ای آقای محترم، سلام بر تو! چه لبانی داری که همچون نوشین است و چه زیبایی در این دربار به چشم می‌خورد، مانند لعل و گوهر در زینت!

هوش مصنوعی: کیست که از دور ببیند لبان کسی را که به یک اشاره هم نمی‌تواند شکل لبش را درک کند؟ این نشان می‌دهد که درک و شناخت واقعی از چیزها نیاز به نزدیکی و آشنایی دارد.

هوش مصنوعی: چشم چگونه می‌تواند او را ببیند، در حالی که صورتش پنهان است و عقل در سکوت لب‌هایش قرار دارد؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که درون انسان هم می‌تواند جای فرشتگان باشد و هم محل دیوان. قدرت و خشم او نشانه‌ای از عمق عقل و درک انسان است. انسان باید به سخنان خرد و وجدانش گوش دهد و از آن پیروی کند.

هوش مصنوعی: چشم‌های ابرویم باعث حیرت همگان شده است، چون در دل آن، عشق و محبت به وفور وجود دارد و مانند ماهی است که در شب، زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: عشق او باعث خشم و محبت می‌شود و تیر دل‌سوز او، پایه‌گذار باورهای کفر و دین است؛ همچنین او در شب به مثابه زرهی است که انسان را از آسیب‌ها محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر او از روی شوخی و لوندی به تو نگاه کند، تو نیز نباید با زور و دروغ او را ناامید کنی و گوشش را نگیری.

هوش مصنوعی: در آن روز که زیبایی‌اش را دید، برای همیشه در خدمت او ماند، و بار سنگینی بر دوش او بود.

هوش مصنوعی: مردم در longing برای جدایی او مانند دوزخیان هستند، در حالی که فقط آغوش و محبت او می‌تواند دلیلی برای وجود بهشت باشد.

هوش مصنوعی: سلطان بهرامشاه، روزی به شکار رفت و در آن روز، کرکس و شیر را می‌دید، در حالی که در آسمان پشه و در زمین خرگوش وجود داشتند.