هوش مصنوعی: ای بزرگوار، خوب نگاه کن و ببین که زمانه به شدت سختی و ظلمی را متحمل می‌شود.

هوش مصنوعی: گاه دمنده‌ای که از چوب ساخته شده، صدای غمگینی از خود به گوش می‌دهد، و گاه از کامیابی و رحمت خداوندی که از یک گوساله برمی‌خیزد، خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دانش و فضیلتی ندارد، حتی به اندازه یک دانه کوچک هم ارزشمند نیست و مانند شتری است که فقط بار سنگین بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: کسی که مانند تیغ خطرناک است، از روی لطف و بزرگی، موی را به اندازه دو نیم تقسیم می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به خدای خرها اجازه دهند، دو دنگ سیاه را بر روی آخور تیم بگذارند.

هوش مصنوعی: این همه داستان و روایت چه معنایی دارد و این همه زیبا‌نمایی، تزویر و ترس از چیست؟

هوش مصنوعی: به بهشت خداوند کسی را راه نمی‌دهند مگر اینکه با نیکی و الطافش، یعنی با اعمال خوب و خالص در پیشگاه او حاضر شود.

هوش مصنوعی: شاعرانی که در گذشته زندگی می‌کردند، همگی بزرگوار، شجاع و حکیم بودند.

هوش مصنوعی: در دوران سلطنت ما، همه به حماقت و خفت مبتلا شدند و مقامشان پایین آمد.

هوش مصنوعی: اگر دو شعر بی‌محتوا و نامناسب بخوانند، زندگانی گذشته را به یاد می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگر حکیم و خواجه در مشکلات و دشواری‌ها تحصیلات و علم‌اندوزی کنند، به شخصیت و دانش آن‌ها افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: بنابراین شاعران در سراسر هفت اقلیم مورد احترام و ارادت قرار خواهند گرفت.

هوش مصنوعی: کسی که در مدت دو سال، حتی به اندازه نانی برای ستایش و تمجید دیگران نمی‌دهد، چگونه می‌تواند در پنجاه بار از آن‌ها تعریف کند؟