سنایی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از زهر به مغزم رسید بویی</p></div>
<div class="m2"><p>بفگند هم اندر زمان ز پایم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زهری که به بویی بیازمودم</p></div>
<div class="m2"><p>آن به که به خوردن نیازمایم</p></div></div>

دیوان حکیم سنایی غزنوی (بر اساس معتبرترین نسخه ها) به اهتمام پرویز بابایی - سنایی غزنوی - تصویر ۶۳۸

شمارهٔ ۱۲۹

از زهر به مغزم رسید بویی
بفگند هم اندر زمان ز پایم
زهری که به بویی بیازمودم
آن به که به خوردن نیازمایم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از تجربه‌ای تلخ سخن می‌گوید که به نوعی به مغز و احساساتش آسیب رسانده است. او به بوی زهر اشاره می‌کند که از طریق آن به درد و رنجی دچار شده و بر این باور است که این احساسات منفی بهتر از آن است که به خوردن زهر واقعی بپردازد. به عبارت دیگر، او ترجیح می‌دهد که به جای آسیب جسمی، به درد روانی خود ادامه دهد.

شمارهٔ ۱۲۷

شمارهٔ ۱۲۸

هوش مصنوعی: بوی زهر به مغزم رسیده و حالا به قدری آزاردهنده است که از پایم به زمین می‌افتد.

از زهر به مغزم رسید بویی

بفگند هم اندر زمان ز پایم

هوش مصنوعی: هدیه یا تجربه‌ای را که به طور غیرمستقیم و به صورت غیرحضوری امتحان کرده‌ام، بهتر است به جای اینکه به طور مستقیم آن را امتحان کنم، در ذهن نگه‌دارم.

زهری که به بویی بیازمودم

آن به که به خوردن نیازمایم

شمارهٔ ۱۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده