هوش مصنوعی: وقتی که می‌خواهم به بازی و شوخی بپردازم، دیگر نه می‌خواهم عاقل باشم و نه فریبکار.

هوش مصنوعی: وقتی که برای من هیچ تفاوتی در نظر دیگران وجود ندارد، چه فایده‌ای دارد که خود را به زهد و فضیلت عباس نشان دهم؟

هوش مصنوعی: بیا و پیاله‌ام را پر کن، نه به جای ساز و نوا، بلکه این بار به جای آن، روی طاس (تاس) بینداز و خوش بگذران.

هوش مصنوعی: دوست و هم‌تای من، حال و هوای شاداب و موسیقی‌ام کافی است. این حال و مدعا برای من از هر دوستی و هم‌نوعی دیگر بهتر است.

هوش مصنوعی: معنای این بیت این است که باید کسی وجود داشته باشد که خصلت‌های من را بشناسد، حتی اگر دیگران مرا نشناسند یا توجهی به من نکنند. در واقع، من به درکی عمیق‌تر و شناخت درست نیاز دارم که تنها از سوی یک همدرد یا کسی که درک واقعی از حال و روز من دارد، ممکن است به دست آید.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که شادی و خوشبختی همچون الماس و گوهر با ارزش است و تنها با ارزش‌هایی واقعی و بایسته به دست می‌آید. در واقع، دوستی و عشق حقیقی، همچون الماس، در زندگی بسیار ارزشمند و گرانبها هستند و نمی‌توان آن‌ها را با چیزهای بی‌اساس و سطحی به دست آورد.

هوش مصنوعی: بیا شادمانی و عشق را انتخاب کن؛ چرا که در این دنیا جز این دو، باقی چیزها فقط بهره و مصرف‌اند.

هوش مصنوعی: از دنیا چه چیزی به عنوان یادگاری می‌برم؟ فقط دلی پر از حسرت و یک لباس ساده.

هوش مصنوعی: در این عبارت، سخن از این است که از مردم خواسته می‌شود که در مورد موضوعی که مطرح شده، نظر دهند و پاسخ دهند. گویا گوینده می‌خواهد بداند که مردم درباره این موضوع چه فکری می‌کنند و چه نظری دارند.

هوش مصنوعی: ای دوستان، به یاد من، از می بگذارید تا بنوشید، زیرا من در زیر فشار غم و اندوه مانند آسیاب شدم.