هوش مصنوعی: آن بت زُنّارپرست که شور و هیجان را در شهر پراکنده کرد، وقتی مست و شاداب از خرابات بیرون آمد، با خوشی و ناز راه می‌رفت.

هوش مصنوعی: پردهٔ راز کنار رفته و کسی که جام می در دست دارد، طعم ناشناختگی و بی‌ایمانی را چشیده و پرچم بی‌دینی را به دست گرفته است.

هوش مصنوعی: انسانی که از چارچوب وجود و واقعیت‌های دنیوی خود خارج شده باشد، نمی‌تواند به چیز ارزشمندی دست یابد. زیرا تنها کسانی که در دنیای واقعی و وجود خود باقی مانده‌اند، می‌توانند به دستاوردهای معنوی و واقعی برسند.

هوش مصنوعی: آن معشوقی که دل سنگی دارد و به رهبانیت مشغول است، مانند بت‌هایی است که فقط عشق دل‌باختگان را با شمشیر ظلم می‌زنند و از بین می‌برند.

هوش مصنوعی: در زمانی که نشانه‌های زیبایی چهره‌اش از پس پردهٔ خیال و آرزوها نمایان شد.

هوش مصنوعی: در هیچ زمانی، هیچ شخص برجسته‌ای را ندیدی که به درون خود نگریسته باشد، زیرا در آن لحظه، او از بند بیداری و دغدغه‌ها رهایی یافته و از تعلقات دنیا آزاد شده است.

هوش مصنوعی: گاهی در خرابه‌های مستی، به جان خود تکیه می‌کنم به کسی که از این خاک به خاک می‌افتد و به خاک پرستی می‌گراید.

هوش مصنوعی: ما در جایی که آتشفتگی و آشفتگی‌های زیاد وجود دارد، چگونه می‌توانیم لبیک بگوییم و به کعبه نزدیک شویم، در حالی که به یک بت‌خانه می‌رسیم و جایی برای نشستن نمی‌یابیم؟