هوش مصنوعی: برو جام را پر کن، زیرا بدون جام و می، زندگی معنی ندارد. تا زمانی که برای او خوشحالی به ارمغان نیاورم، این کار بی‌ثمر و بی‌نتیجه خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای ساقی، هر لحظه جامی پر کن که شاید با نوشیدن از آن، کمی مست شوم؛ زیرا در غم دوری یارم، هیچ آرامشی ندارم.

هوش مصنوعی: ای پسر، دیروز گذشته و فردا را نمی‌دانم چگونه می‌گذرد. به عشق ورزیدن ادامه می‌دهیم، اما در این دنیا هیچ کس به خودکامگی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: چشم ما مانند دام است و چیزی را به دام انداخته است. آیا کسی هست که در این دام گرفتار نباشد و آزادی چندانی نداشته باشد؟