هوش مصنوعی: گاهی پیش می‌آید ای بت زیبا که در عرصه ویرانی، تو با کلماتی آتشین به کسانی که از دیگران ارث می‌برند، پیامی می‌فرستی.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی به بی‌نیازی دست یابی، پس چرا همواره بر طبل نیازمندی و آرزوی چیزهایی که نداری می‌کوبی؟ چرا دائم به معانی مقدس و جاودانه همچون کعبه و زمزم اشاره می‌کنی، در حالی که آتش خواسته‌هایت درونت شعله‌ور است؟

هوش مصنوعی: با هر چرخش و شانه‌ای که زیر موی تو می‌زنیم، صدها جان عاشق و دل‌باخته از دور پراکنده می‌شوند و به سوی تو جذب می‌گردند.

هوش مصنوعی: اگر بر سر آزادگانی که ارزش و شرافت دارند، تاجی از گوهر قرار دهی، این کار بی‌معناست؛ اما اگر بر سر افرادی که به دنبال آرزوهای ناوارد و بی‌معنی هستند، شمشیری محکم قرار دهی، تأثیر بیشتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هرگز تیغ خود را به خاطر خون‌ریزی ناراضیان بی‌مقدار رنگین نکن. اگر تو مانند رستم هستی، بهتر است که بر کسی چنینی ضربه‌ای وارد نکنی.

هوش مصنوعی: در میکده، دل خود را آرام کرده‌ام و مردم با چشمان نازشان، مدام در حال جلب توجه هستند. به همین دلیل، یکی از آنان باید آن‌ها را به هم بریزد.

هوش مصنوعی: افراد پاکباز در دنیا مانند سوختگان هستند که در پی نفس خود سوخته‌اند. اگر با کسانی که ناپخته و بی‌تجربه‌اند گفتگو کنی، ممکن است دچار طمع و وسوسه شوی.

هوش مصنوعی: ما با امید و آرزو جان خود را به هدفی سپردیم، مانند دیگران، تا اینکه تو نیز بتوانی به عنوان یک هنرمند بزرگ، با چیره‌دستی بر دیگران اثر بگذاری.