هوش مصنوعی: در برابر عشق تو، نه نامی و نه عیبی وجود دارد، و در نظر مقام تو، نه پادشاهی و نه خوشحالی به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: در این جهان، به زیبایی و عشق تو فکر می‌کنم و احساس می‌کنم که هنوز نتوانسته‌ام به جذابیت و زلف تو دست یابم.

هوش مصنوعی: واقعاً به صحرا نگاه کرده‌ای که رنگ آن به خاطر زیبایی تو تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره تو، هر دشت و مرغزاری زینت‌افزایی کرده است و مانند پارچه‌ دانش و زیبایی خود را از تنگنایی خلاص کرده است.

هوش مصنوعی: عجب است که چگونه آهوی تو را با هر نگاهی شکار می‌کنند، حتی دلاوری که مانند پلنگ است و زخم‌های عمیق می‌زند.

هوش مصنوعی: از پیچ و تاب موی تو، دلی در بند است و شهری که با پای پیاده در آن زندگی می‌کند، جهانی را در سوار خود دارد. و از نگاه تو، چنان تیراندازی می‌کند که دل‌ها را می‌نشانه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی روح پرندگان آسمانی از شاخه‌ی درخت طوبا به زمین بیفتد، به سنگی احتیاج داری.

هوش مصنوعی: به تو هرگز نخواهد رسید، حتی اگر بگویی من در انتظار تو هستم و بر آتش عشق تو نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: من که به وصف وصل تو می‌پردازم، هیچ‌گاه مثل شیر اعتماد به نفس نخواهم داشت و همیشه در کارهایم دچار نقص و کمبود خواهم بود.

هوش مصنوعی: من آن عاشق هستم که تنها زمانی خوشحال باشم که از تو راضی باشم، حتی اگر این رضایت به بهای نوشیدن زهر یا انتخاب صلح به جای جنگ باشد.