هوش مصنوعی: تو دلم را دزدیده‌ای و خودت در جایی دیگر مشغول کارهایی هستی.

هوش مصنوعی: هرگز کسی مانند من عاشقت نخواهد بود، حتی اگر عاشقان بسیاری داشته باشی.

هوش مصنوعی: من از غم و غیرتت رنج می‌برم، زیرا تو با دیگران ملاقات می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو را آن‌قدر دوست دارم که به خاطر تو، حاضرم خود را در پایین‌ترین وضعیت قرار دهم و از خودم بگذرم.

هوش مصنوعی: اگر کسی عاشق چهره‌ی تو باشد، سزاوار است که دلشکسته و غمگین باشد.

هوش مصنوعی: چشم‌های من هر شب تا صبح به خاطر جدایی‌ام از خودم بیدار هستند.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو از همه جدا و رنجیده‌ام، زیرا تو ماهیت دنیای فریبنده و بدعهد را داری.

هوش مصنوعی: عزیز من، تو را دارم و تو همچون ماهی درخشان در زندگیم هستی. اما چرا من بی‌قیمت و بی‌ارزش به نظر می‌رسم، مانند خاری که کنار گل وجود دارد؟

هوش مصنوعی: بنگر تا چه زمانی می‌خواهی مرا با دلی پر از ناراحتی و لبانی خاموش درباره‌ی درد دوری نگاه‌داری؟

هوش مصنوعی: تو خود می‌توانی تمام دنیا را نابود کنی، پس چرا باید خودت را گرفتار مصیبت کنی؟

هوش مصنوعی: اگر به این عاشق کمی رحم کنی، اگر هنوز امیدی به رحمت خداوند قاهر داری.

هوش مصنوعی: سنایی را به گونه‌ای باید پرورش دهی که از این پس از به هم پیوستگی با خود بهره‌مند باشد.