هوش مصنوعی: از آن خطی که بر چهره‌ی گلی تو کشیده‌ای، همه‌ی بزرگان و اهل عرفان را به کار واداشتی.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و هنری که در کشیدن خط بر روی ماه به وسیلهٔ پرگار اشاره می‌کند، می‌گوید که دل‌های عاشق همگی در نقطه‌ای که پرگار قرار دارد جمع می‌شوند. این تصویر نشان‌دهندهٔ جذابیت و تأثیرگذاری خاصی است که عشق بر دل‌های مردم دارد و چگونه تمامی آن‌ها به یک نقطه واحد نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر دلی که به دنبال تو باشد، مانند دیوانه‌ای مست در زنجیرهای زلف‌های زره‌دار تو گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: ای بت، به پرستش زنان نپرداز، زیرا که جهانی همچون زنجیری در کنار زلف‌های تو گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از زاهدان و عابدان که به خاطر زیبایی موی تو از در صومعه به خانه شرابخواری آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هرکس که با ادعای صبوری خود را بالا برده است، تو او را به سمت خودت به زمین می‌آوری.