هوش مصنوعی: اگر محبوب من از درد و رنج من آگاه باشد، برای این دل خسته و ناامید، این آگاهی از او بهتر است.

هوش مصنوعی: اگر دل دیوانه‌ام رنگ من نبود، نه تند و تیز می‌شد و نه بهشتی‌تر از این بدی‌ها یا یار داشتی.

هوش مصنوعی: عاشق بیچاره‌ای هستم که بدون هیچ سوالی صبوری می‌کنم. حالا بدنم در حال بیمار شدن است و به جای این که از خودم مراقبت کنم، باید از محبوبم پرستاری کنم.

هوش مصنوعی: دوست من، کارم سخت شده است. وقتی در دل به یاد تو هستم، نرگس بیکار را به یاد می‌آورم که باید به کار برود، اما حالا تنها در افکار من جا دارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر حرف‌های دلنشین تو به خود می‌بالد. ای کاش در عشق من، چنین سخنانی از تو باز هم شنیده می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر سنایی زنده بود و در دل تو جا داشت، در آن صورت باید به عهد و پیمانی که با او داشتی وفادار می‌بود.