هوش مصنوعی: اگر در محله‌ای که آشفته و بی‌نظم است، یک بار تو را ببینم، تمام سختی‌ها و مشکلات این دنیا را بر دل من می‌نشانی.

هوش مصنوعی: اگر این روزگار سخت و ناسازگار به من سازگار باشد، همیشه درگیر می و ذکر و قمار هستم.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌بود این روزهای سخت و دردناک، من با نماز و عبادت و زندگی مخفی‌ام چه کار می‌کردم؟

هوش مصنوعی: اگر در دیانت و پاکی خود به من علاقه‌مند بودی، سنایی را مانند ماه نو در نسیم بهار دوست می‌داشتی.

هوش مصنوعی: هرکس که در دلش چیزی دارد، اکنون در کنار اوست و دلش همیشه شاد است و کارش مانند نگاره‌ای زیباست.

هوش مصنوعی: صداقت او همیشه با سنایی (شاعر) در بهار پنهان است و پیوسته ارتباط او به روشنی بر او نمایان است.

هوش مصنوعی: اگر تو با غم عشق یک مسکین سر و کار نداشته باشی، آتش جهنم هم در برابر تو بی‌اهمیت خواهد بود.

هوش مصنوعی: گل ناشی از دوری و جدایی، در وسط میدان نبردی است که دل از امید دیدن معشوق در میانه سبزه‌زارها خالی است.

هوش مصنوعی: من در سرزمین آرامش، هفتمین مرحله را با او پشت سر گذاشتم؛ در آسمان‌های بلند، با او در آتش‌هایی هفت‌گانه شراکت دارم.

هوش مصنوعی: چرا می‌گویی سنایی، اگر او را خودت به طرز ماهرانه‌ای شکار کنی، می‌توانی دل او را که مانند سینهٔ کبک دری است به دست آوری؟

هوش مصنوعی: اگر سنایی را در این دنیای ناچیز یاری نکنند، پس سایر تدبیرکنندگان نیز همیشه بر آسمان سوار خواهند بود.