هوش مصنوعی: هر روز به خاطر زیبایی و دلرباییِ کسی با لبانی گوارا و چهره‌ای دلنشین، عذاب و نگرانی می‌کشم.

هوش مصنوعی: شکر گزار کسی است که با ناز و بازی‌های شیرین و فریبنده سر و کار ندارد و به حالتی ساده و بی‌پیرایه زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که جز آزار دادن من، هیچ کار دیگری در این دنیا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی تو با ظلم و ستم با من رفتار می‌کنی، در حالی که من هیچ خطایی نکرده‌ام؟ فقط یک روز برای من وفا کن.

هوش مصنوعی: چقدر باید به خاطر او تلاش کنم و از خودم دفاع کنم؟ گویا من هم از جایی آمده‌ام و حقایق خودم را دارم.

هوش مصنوعی: می‌دانم که در شکوه و عظمت او خللی به وجود نمی‌آید، حتی اگر کسی عاشق او باشد و در عین حال بیچاره و گدا باشد.

هوش مصنوعی: اگر لباس خود را پاره کنم یا دل خود را فدای دیگری نمایم، او باز هم می‌گوید که در این دو کار هم نمایشی وجود دارد.

هوش مصنوعی: او مانند خورشید است و به سنایی اشاره می‌کند که چرا نمی‌تواند از نور او بهره‌مند شود در حالی که هر روز نور خورشید برای همه وجود دارد.