هوش مصنوعی: از عشق آن دو نرجس و عشق آن دو لاله، بی‌خوابی و بی‌قراری مرا فراگرفته است. وقتی که بر گل تو، گلدسته‌ای ببینم.

هوش مصنوعی: من با جان و دل در خدمت تو هستم، تا زمانی که بتوانم لب‌هایم را به لب‌هایت نزدیک کنم، مانند پیاله‌ای که محتویاتش را به تو می‌نوشاند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که باران می‌بارد و اشک‌هایم مانند رود جاری است، زیبایی لاله‌ها در روز بارانی بیشتر خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من هزار بوسه بر پیشانی و چشمانت دارم؛ اگر آنها را به من بدهی، خوب است و در غیر این صورت، باید این عشق را کنار بگذارم.

هوش مصنوعی: اگر مهمان حسن داری و سیر از عشق و خرد هستی، نباید به تشنگان خود حتی یک پیاله آب هم بدهی.