هوش مصنوعی: ای محبوب من، همچون ماه نو که بر چهره‌ات می‌نگرد و در زیبایی‌ات می‌خندد.

هوش مصنوعی: تو هم از دور به من نگاه کرده‌ای و از ترس دشمن، پنهانی نظاره می‌کنی.

هوش مصنوعی: آسمان ماه نو را نشان داده، ولی خودش را زیر ابرهای تیره پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: به تو نیز پیشنهاد می‌کنم که همانند ماه تمام، زیبایی‌ات را به نمایش بگذاری و از گیسوی پریشان خود پرده‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: کیست که مانند طلا و نقره، در تو به دام بیفتد، چون کسی که تو را نمی‌شناسد؟

هوش مصنوعی: چهره‌ات مرا به یاد ناخن‌های خسته‌ام می‌اندازد و لب‌های تو به بوسه‌ای آغشته است.

هوش مصنوعی: تو مانند یک پری هستی و من از عشق تو به خود لقب دیوانه‌ای داده‌ام.