هوش مصنوعی: ای دل، در نگرانی جان خود، به خاطر عشق، جان شیرینت را از بدن جدا کن و در راه دل خود تلاش کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل و جان در بازی عشق قرار نگیرند، دل هرگز زیبایی و محبت را نمی‌بیند. هیچگاه مرکب ناتوان و بی‌دست‌وپا به سرآخور نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: انسان باید با ظرفیت‌ها و ویژگی‌های ذاتی خود به گونه‌ای رفتار کند که مانند مرغابی به زندگی‌اش نظم و تعادل ببخشد و در عین حال گرایش به تحمل سختی‌ها و چالش‌ها را داشته باشد، مانند فاخته که با صدای خود در محیط خودش شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: به آرامی و با زیبایی روی آب حرکت کن مثل مرغابی، و در هوا همچون فاخته با بال‌های باز پرواز کن.

هوش مصنوعی: انسان واقعی کسی است که بتواند از میان چالش‌ها و سختی‌ها عبور کند. او در مواجهه با مشکلاتی چون آب و آتش، به خوبی تشخیص می‌دهد که چه مسیری را باید برود و با چه چیزهایی آشناست و چه چیزهایی برایش ناشناخته است.

هوش مصنوعی: به یاد بیاور آن مردی را که با شجاعت پا به دریا گذاشت و در پشت سرش دشمنان با پرچم‌های خود به او حمله می‌کردند.

هوش مصنوعی: آب رود نیل هر دو مرد را به سنگ کوبید و یکی از آن‌ها به خاطر کم‌توانی و بی‌لیاقتی‌اش روحش از بدن جدا شد.

هوش مصنوعی: من نمی‌بینم آتش نمرود و آن لشکر را، به جای آنکه به فکر زر آزر باشی، منجنیق را بینداز.

هوش مصنوعی: خداوند چون دید که آتش مانند زر و طلا زینت و زیبایی دارد، بر آن پایه، هر کسی که آتش را مشاهده کرد، برای او نتیجه‌ای همچون زر و طلا رقم زد.