هوش مصنوعی: ای تو که از آب زندگی آتش افروخته‌ای و این آتش، ایمان و کفر عاشقان را سوزانده است.

هوش مصنوعی: ای شعله عشق تو باعث شده که هر چه را در طول صد سال با خرد و تجربه جمع کرده‌ایم، به راحتی در یک لحظه به چاه بیندازیم.

هوش مصنوعی: ای زیبایی تو، صبر و تحمل را به مجنون‌ها آموخته‌ای و زیبایی‌ات، حاجت‌مندان را به بی‌نیازی رسانده است.

هوش مصنوعی: گاهی با خشم و عصبانیت، شمشیرهای تیز و برنده را بلند می‌کند و گاهی با نرمی و مهربانی، شمع‌های سرخ و زیبا را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: تمام کارهایی که در سی سال انجام داده‌ای، همانند دستان توست که بر نگین زیبا و قیمتی نقش بسته است؛ این نگین در زمان خاصی از تو گرفته شده است.

هوش مصنوعی: ما با عشق جاودانی که به دست آورده‌ایم زندگی می‌کنیم، اما تو به سادگی این عشق را نادیده گرفته‌ای و به ما جهان را فروخته‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که با زیبایی‌ات در عالم عشق، زندگی‌ات را مرور می‌کنی و درس‌هایی که آموختی را از یاد برده‌ای.