هوش مصنوعی: وقتی که از زیبایی‌های زلف و چهره‌اش سخن می‌گویی، دیگر از کفر و دین صحبت نکن، زیرا هر جا که یکی از این دو جوانب وارد شود، نه آن باقی می‌ماند و نه این.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت زلف‌های او به قدری است که نمی‌توان با آن‌ها مقابله کرد، و چهره‌ی دلربای او باعث می‌شود که شخصی که فاقد ایمان است، نتواند با او در افتد، حتی اگر خود را به سلطنت دین هم معرفی کند.

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی و جذابیت را از موهای سیاه و چهره نورانی او می‌سازد، به راحتی می‌تواند فهم کند که کفر هیچ شک و تردیدی ندارد و دین واقعی، از یقین و حقیقت نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: جاده‌اش پر از خاک و خار است، اما در کنارش برای چشم و دست، گل‌های سنبل و یاسمن به وفور وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی آن محبوب با زیبایی و ناز وارد کوی می‌شود، لطف و مهر او چنان است که گویی پای او از آستان به گونه‌ای برمی‌خیزد که همانند عصای موسی از آستین او بیرون می‌آید و معجزه می‌آفریند.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده از چهره برمی‌دارد، صدای زیبایی بلند می‌شود که می‌گوید: ای آفرینش، تو را ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با ناز و بازی او به خواندن پرداختم و این کار را درست انجام ندادم و او را خوب نخواندم. بنابراین شرم می‌کنم و رویم چون زلف او پر از چین و شکستگی شده است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند نقش و نگارهای چین و بافته شده است. آن دختری که زیر لایه‌‍ای از دو زلفش، زیبایی‌های بسیاری نهفته است.

هوش مصنوعی: عشق را در کلمات خود بازگو کن و انصاف را در قضاوت من به خرج بده. کسی که به این شکل توصیف می‌شود، نباید بی‌دین باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو بتوانی خط او را بخوانی، اشتباه است؛ زیرا آنچه نوشته است فقط از لطف و برکت روح‌الامین حاصل شده است.

هوش مصنوعی: آسمان این نقش را بر چهره‌ی آن معشوقه نیافریده است تا ما دل‌تنگ و ناراحت شویم و آن بت زیبا خجالت‌زده باشد.

هوش مصنوعی: اما وقتی که آسمان دید که زیبایی او مانند آفتاب، سرزندگی، آرامش و زیبایی را در زمین به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جمال او را به گونه‌ای نشان داد که همچون بنده‌ای در چهره‌اش تجلی یافته و آسمان با مشک، نعمت و خوبی‌هایی را برای بهبود وضعیت مسلمانان بر او نازل کرده است.

هوش مصنوعی: از دو یاقوت، دو ویژگی جالب می‌توانم بیابم: وقتی که حلقه می‌گوید، مفهوم خاصی دارد و وقتی که ساکت می‌شود، به زیبایی نگین اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: دل وقتی از آن لب دور شود، اگر هم بسوزد، باید بسوزد. مثل موم که وقتی از آتش دور می‌شود، چه راهی دارد چون که از شهد جدا شده است.

هوش مصنوعی: هر زمانی که از تو می‌پرسند سنایی کیست، در نظر داشته باش که هم خود سنایی و هم آثار او را مشاهده کنی و درک کنی.

هوش مصنوعی: او را وقتی که می‌نگری، خود سنایی را می‌بینی؛ زیرا لب‌هایش به زیبایی الف، ابروهایش مثل نون و دندان‌هایش مانند سین است.