هوش مصنوعی: سلام بر تو، ای خواجه! آن لب زیبا که همچون نوش است، جان‌ها را در آن شب تار، به خود مشغول می‌کند.

هوش مصنوعی: در مقابل تو، زیبایی کدام موجود ایستاده است؟ کدام چرخ زمان به تو ظلم کرده و کدام لعل نشانه وفا در تلاش است؟

هوش مصنوعی: دوران زندگی به ما دلیلی داده است که نشان دهد عشق، نتیجهٔ تلاش‌ها و تجربیات گذشته است. از گذشتهٔ خود بیاموزیم تا به تاریخچهٔ عواطف و روابطمان توجه کنیم.

هوش مصنوعی: در خیابان و کوچه‌اش، مانند من، هزاران عاشق فداکار و دل‌باخته‌ای وجود دارند که در حال عطش مشتاقانه به او نگاه می‌کنند. نگاه کن به مردی که در کفن خود پیچیده است.

هوش مصنوعی: گوش خود را به نغمه‌های خوش بسپار و دستان هنرمند را تماشا کن، چشمانت را به زیبایی و نقش و نگارهای ظریف معطوف کن.

هوش مصنوعی: در دامن تو شیرینی عشق را احساس کن، در حالی که بر روی سنگ سیاه صبر، آتش دل را لمس می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچند دل شکسته ما به خاطر عشق او می‌سوزد، اما او هیچ یاد و خاطره‌ای از ما در دل ندارد.

هوش مصنوعی: مردم در برابر او صف کشیده‌اند و به شدت هیجان‌زده هستند، اما آن ماه (دختر یا معشوق) آرام و بی‌خیال است و به اطرافش توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: ما از زندگی فقط ناله و فریاد داریم، در حالی که دیگران از عشق و محبت بهره‌مندند.

هوش مصنوعی: ساقی که بهشت را در جستجوی بازار او می‌باشد، در کنار درهای میخانه‌ها، بلبله‌ای را بر دوش خود حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: موهای او را به کناری بزن و سپس در زیر آن موها، حال و روز سنائی را ببین که از عشق خسته و مدهوش شده است.