هوش مصنوعی: ای کسی که مانند تو را ندیده‌ام، زیبایی‌ات چقدر فوق‌العاده است! و چون تو در جهان کم‌اند، کمال و توانایی‌ات چقدر شگفت‌انگیز است!

هوش مصنوعی: با تو هستم و در هر جایی که تو هستی، من دنبال تو می‌گردم، ای شمع زیبایان، آخر این وصال چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: از باغ انسانیت هر لحظه گلی شکوفه می‌کند. ای میوه‌ای که روح را سیراب می‌کنی، این نهال چه چیزی است که این همه زیبایی و نعمت به ارمغان می‌آورد؟

هوش مصنوعی: در توصیف تو، عقل و جان من مانند من، در سردرگمی هستند. ای توهم، از زیبایی تو حیرت‌زده‌ام؛ این چه زیبایی است؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که کسی مثل من را داری و از من بهتر است، پس این چه توهمی است که در ذهن داری؟

هوش مصنوعی: ای کسی که برای آرامش و زیبایی باغ ما آمده‌ای و نور چشم ما هستی، آخر این چه حال و وضعیتی است که به آن دچار شده‌ایم؟

هوش مصنوعی: هر روز تو غیر از عشق به چیزی نپردازی، ای زیبای ماه‌گون، در نهایت این چه ویژگی است که در تو وجود دارد؟

هوش مصنوعی: هر روز به آرامی و به شیوه‌ای لطیف مرا به عذاب می‌آوری، ای جوانک بی‌پروا و شیرین‌کار. آخر این چه گرفتاری و دردسری است؟

هوش مصنوعی: تو که به زیبایی من معروفی، در این دنیا چه چیزی را می‌خواهی بپرسی؟ ای چهره زیبا، دیگر چه سؤالی باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: ما به خاطر این ضعف و بی‌حوصلگی، بیشتر از این نگران نیستیم. تو که از آن خستگی رنج می‌کشی، چرا اینقدر ناراحتی و دلگیری؟

هوش مصنوعی: گفتی که در هر جا پیوندی میان من و تو وجود دارد، اما تو که بیهوده در پی ما هستی، در نهایت چه معنایی در این وضعیت نهفته است؟

هوش مصنوعی: گفتی که ما خود تجربه و آگاهی داریم و اینکه بتوانیم خوب و بد را تشخیص دهیم. در نهایت، آیا چنین چیزی غیرممکن است؟