هوش مصنوعی: ما دیگر کلاهمان را که نماد بزرگی و مقام است، از سر برداشتیم و اکنون در دام سختی و مشکلات گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر کسی که هر نوع نقشه‌ای می‌کشد و زیرکی به کار می‌برد، هیچ‌کدام از ما بهایی نمی‌دهیم، زیرا ما قیمت واقعی را شناخته‌ایم و سرمان را به درستی قرار داده‌ایم.

هوش مصنوعی: او اکنون کلاه عاشقان را می‌دوزد، مثل شمعی که در برابرش ایستاده‌ایم و جان‌مان در خطر است.

هوش مصنوعی: من بندهٔ او هستم و برای او ارزشمندی دارم، همان‌طور که سوزن به چشم اهمیت دارد. هرچند از نظر عقل آزاد و مستقل مانند سرو و سوسن جلوه‌گر هستیم.

هوش مصنوعی: دل مانند سوزن و بدن نرم مانند ابریشم شده است، چرا که ما برای خدمت به آن چهره بهشتی و زیبا به دنیا آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: او کارش بیشتر با سوزن و ابریشم است، بنابراین ما از لحاظ روحی و جسمی خود را برای انجام کارها آماده کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در عشق و جدایی همچون چراغی هستیم که در باغ روشن می‌شود و با وزش باد و نوشیدن شراب در حال حرکت و زندگی می‌گذرانیم.

هوش مصنوعی: دل نمی‌تواند تحمل ناز و اداهای او را بکشد، زیرا او که این رفتارها را دارد، با خود می‌گوید اگر او ساده‌دل است، ما هم باید بی‌پیرایه خیال کنیم.

هوش مصنوعی: لعل‌های زیبا را در دامن و بر زمین می‌پاشیم و از دو دریا و دو معدن آنها را به اینجا می‌آوریم، تا ما نیز گرفتار زیبایی آن دو لعل شویم و در راهی که نمی‌دانیم قدم بگذاریم.

هوش مصنوعی: ما به دشمنان او فکر نمی‌کنیم، زیرا در راه او جان خود را فدای هدفش کرده و صدای فریاد را برای او بلند کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما همچون سنایی، تمام وجود خود را در عشق او قرار داده‌ایم و دل‌مان را کاملاً به او سپرده‌ایم. اما دو چشم ما که به سنایی خیره شده، جز به حس نفرت به چیز دیگری نگاه نکرده است.