هوش مصنوعی: ای محبوب، ما جان و دل‌مان را به چنگال زخم و رنج سپرده‌ایم. به ما رحم کن، زیرا به شدت دل آزرده و خسته‌ایم.

هوش مصنوعی: بسیاری از شب‌ها برای دیدن تو، در کنار کوی تو، با خستگی و تحمل سختی‌ها، بر زمین نشسته و صدماتی را تحمل کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما بندگی تو را کردیم و به نتیجه‌اش نگاه کردیم. از تو پاداشی که گرفتیم، تنها زردی رنگ رخسار ماست و از آزاری که به جان تحمل کرده‌ایم، این است که بسیار رنجور شده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در نظر تو چقدر کوچک و حقیر به نظر می‌رسیم، انگار که برای تو از سرزمین‌های دور و سنگین دست و پا بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه ما را از بین ببری، چند سوار با شمشیرهایشان آمده‌اند؛ حال آنکه ما به خاطر بدی‌های تو، زندگیمان را با غم تو پر کرده‌ایم و در دل عشق به تو داریم.

هوش مصنوعی: از زمانی که در دوستی تو عشق ورزیده‌ایم، مانند سنایی از همه چیز و جهان دوری جسته‌ایم.