هوش مصنوعی: وقتی که به سمت من نگاه می‌کند، دیگر چه کسی هستم که من باشم؟ زیرا در آن لحظه، خوب بودنم وابسته به این است که بدون خودم و هویت خودم زندگی کنم.

هوش مصنوعی: در آن moment که در صحنه زندگی، فقط حکم او را دنبال کنم، دیگر نه احساسی خواهم داشت، نه روحی، نه سر و نه بدنی.

هوش مصنوعی: چه معنایی دارد سرکشی در برابر اراده او، زمانی که من مانند شمع در برابر نور او شاداب هستم و تنها در شرایطی خوشحالم که بتوانم در برابر او تسلیم شوم.

هوش مصنوعی: وقتی او با من حرف می‌زند، احساس می‌کنم که در حالتی لذت‌بخش و آرام هستم، درست مثل زمانی که یوسف در آرامش به سر می‌برد. اما وقتی من با او صحبت می‌کنم، احساس می‌کنم که مانند موسی در حال شنیدن و فهمیدن معانی عمیق هستم.

هوش مصنوعی: سخن هم می‌تواند آشکار باشد و هم پنهان. او به گفتگو با من علاقه دارد، اما وقتی که صحبت می‌کند، من حس می‌کنم که مثل یک بت در آنجا ایستاده‌ام و منفعل هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که از عشق او بی‌خود و مجنون می‌شوم، در سایه‌های وصف او غرق می‌شوم. اما وقتی که خودم را در کنار او می‌بینم و از او دور می‌شوم، غم و اندوه جدایی بر وجودم چیره می‌شود.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق او، نه از فراز و نشیب صحبت کن، بلکه مهم این است که وقتی در آسمان هستم، مانند گلی باشم که در باغ چمن می‌روید.

هوش مصنوعی: اگر مرا در جایی ببینی که پایه‌ای وجود دارد، بدان که آن پایه متعلق به او (خدای بزرگ) است. و اگر سایه‌ای از من را ببینی، بدان که آن سایه به من تعلق دارد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که از همه چیز گذر کرده‌ام و به حقیقتی عمیق‌تر رسیده‌ام، نمی‌خواهم در محدودیت‌ها و قواعد عادی زندگی گرفتار شوم.