هوش مصنوعی: دل از درد و غم پر شده و او فکر می‌کند که به خاطر آن که یاسمن دیگری در کنار او نیست، احساس تنهایی و خالی بودن می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشت به من روی می‌آورد، جدایی‌اش به اندازه غم و اندوه ایام زندگی‌ام سنگین خواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند حال و روز من چگونه است، وقتی تو در کنارم نیستی و هیچ‌کس نمی‌داند چگونه شب‌ها را می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: افکار او به قدری در ذهنم حضور دارد که خواب از چشمانم گرفته شده است؛ بنابراین، باید بر خودم استوار باشم و مقاومت کنم.

هوش مصنوعی: به آرامی از من دور می‌شود، حالا با غم او دیگر آنقدر هوشیار نیستم.

هوش مصنوعی: اگر کسانی که غمگین هستند، دلی پر از غم دارند، پس چرا من غمگین هستم در حالی که دل ندارم؟

هوش مصنوعی: وقتی آن گوهر ارزشمند از من دور شد، شایسته است که من از چشمانم اشک بریزم مانند یاقوت.

هوش مصنوعی: اگر من به راه آزادی نروم، مردم متوجه خواهند شد که چقدر بی‌قرار و مضطرب هستم.

هوش مصنوعی: اگر چه زمانه نمی‌تواند به بزرگان چیزی ببخشد، اما اگر به معشوقم چیزی داده‌ام، نباید از او دور شوم.

هوش مصنوعی: من به یادگار عشق او دل را به یاد دارم و اگر از هم جدا شویم، جانم در خطر می‌افتد.