هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو و آن جامی را که به خاطر عشق در دل من افتاده پر کن.

هوش مصنوعی: به دنبال این هستم که اشک‌هایم را در یک جام بریزم و آن را پر از درد و غم خود کنم.

هوش مصنوعی: زمان مانند سیلی بی‌پایان ما را به خود می‌کشد؛ تا چه زمانی باید دل خود را به این روزها بسپاریم؟

هوش مصنوعی: بیایید برخیزیم و به دنبال یار برویم تا دو زلف آن دلبر را بگیریم.

هوش مصنوعی: بیایید در کنار میخانه بگذرانیم و تا جایی که ممکن است باده‌ی ناب بنوشیم.

هوش مصنوعی: از شدت عشق و شیدایی، نمی‌دانیم که آیا در کفر هستیم یا در ایمان.

هوش مصنوعی: اگر دیروز می‌گفتیم که افراد خاص و ویژه‌ای هستیم، امروز به جمعیت عمومی و معمولی تبدیل شده‌ایم.

هوش مصنوعی: امروز را خوب و با لذت سپری کنیم تا ببینیم فردا چه پیش خواهد آمد.