هوش مصنوعی: صبح زود، شاه را در حالی که بر اسبش نشسته بود و عطر مشک از دو زلفش پخش می‌شد و لب‌هایش مملو از بوسه‌ها بود، مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: بسیاری از انسان‌ها با عشق و شوق از دروازه‌های عشق عبور می‌کنند و در برابر سایهٔ مرکب محبوب خود آماده‌ی بوسه‌زدن هستند.

هوش مصنوعی: شخصی در دست خود خنجری دارد و به صورت فریبنده و جذاب به سوی عاشقانی که به او تمایل دارند، می‌تازد. او به نوعی در تلاش است تا آن‌ها را به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: برای جلوگیری از چشم‌زخم، مثل من، گروه‌گروه ستاره‌ها دور او می‌چرختند و از خدا کمک می‌خواستند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی تشبیه و تصویرسازی می‌پردازد. در آن به دیو و دیومرد اشاره شده که نمادهای تاریکی و زشتی هستند. شاعر می‌خواهد بگوید که هر وقت به سمت این موجودات می‌رویم، مانند این است که آسمان از درخشش دو ماه نو روشن می‌شود و شهابی از آن به سمت نعل یک اسب سفید پرتاب می‌شود. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی قدرت و زیبایی روشنایی و امید در مقابل تاریکی و زشتی است.

هوش مصنوعی: کفر و دین و شخصیت مردم در هر زمان مانند آسمان است که به دو صورت مختلف مانند دو ماه نو در آسمان ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: دست‌هایت مانند عقرب، همیشه بر سر تو قرار دارد و شب و روز به خاطر این است که پروین به سمت او می‌رسد و مشک او را بوی می‌دهد.

هوش مصنوعی: در یاقوتش زیبایی را دیدم، پر از ستاره‌های نقره‌ای. اما ای کاش بگویم که آن یاقوت زیباتر بود یا آن ستاره‌ها.

هوش مصنوعی: هر لحظه جان او از سر تا پایش در حال روییدن و تازه شدن است، گویی که آب حیات در روحش جاری است.

هوش مصنوعی: خورشید تابان به نظر می‌رسید که با شش هلال در ارتباط است. وقتی آن دو رخسار و شش غبغب او را دیدم، حیرت‌زده شدم.

هوش مصنوعی: هر بار که به چشم و لب‌های او نگاه می‌کنم و لبخندش را می‌بینم، احساس می‌کنم که جانم تازه می‌شود. هر چیز که در رفتار او هست، به طرز عجیبی دل من را می‌رباید.

هوش مصنوعی: با اینکه در کنار سنایی در دنیای راحتی زندگی کردم، در نهایت به دنبال عشق او رفتم و عشق او را پیدا کردم.