گنجور

شمارهٔ ۱۶۵

ماهی که ز رخسارش فتنه‌ست به چین اندر
وز طرهٔ طرارش رخنه‌ست به دین اندر
افسون لب عیسی دارد به دهان اندر
برهان کف موسی دارد به جبین اندر
کز نوک سلیمانی بر طرف کمر دارد
وز ننگ سلیمان را دارد به نگین اندر
از طلعت و رخسارش خورشید چو مظلومان
افتد ز فلک هر دم پیشش به زمین اندر
خرم بود آن روزی کز بهر طرب دارم
زلفش به یسار اندر ساغر به یمین اندر

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ماهی که ز رخسارش فتنه‌ست به چین اندر
وز طرهٔ طرارش رخنه‌ست به دین اندر
هوش مصنوعی: ماهی که زیبایی‌اش وسوسه‌کننده است و چین و چروک‌های صورتش نشان از جذابیتش دارد، به گونه‌ای است که در دل‌ها اثر گذاشته و به ایمان افراد آسیب می‌زند.
افسون لب عیسی دارد به دهان اندر
برهان کف موسی دارد به جبین اندر
هوش مصنوعی: لبان عیسی مانند جادوگرانه‌ای جذاب و دل‌فریب هستند و دلیلی برای شگفتی و فریفتن به شمار می‌روند. همچنین، بر پیشانی موسی نشانه‌ای از قدرت و معجزه وجود دارد که او را متمایز می‌کند.
کز نوک سلیمانی بر طرف کمر دارد
وز ننگ سلیمان را دارد به نگین اندر
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک شخص خاص اشاره دارد که از قدرت و موقعیت والای خود بهره‌مند است. او با توجه به مشخصات ظاهری‌اش، به نوعی با شکوه و عظمت معرفی شده و در عین حال، بار سنگینی از ننگ و عیب‌هایی را نیز بر دوش دارد که نمادین به عنوان نگینش نمایان است. در واقع، این فرد با دارا بودن ویژگی‌های مثبت و منفی، تصویر پیچیده‌ای از مقام و تاثیرگذاری را به نمایش می‌گذارد.
از طلعت و رخسارش خورشید چو مظلومان
افتد ز فلک هر دم پیشش به زمین اندر
هوش مصنوعی: هر بار که خورشید از آسمان به زمین می‌افتد، چهره و زیبایی او همچون مظلومانی است که به زمین می‌افتند.
خرم بود آن روزی کز بهر طرب دارم
زلفش به یسار اندر ساغر به یمین اندر
هوش مصنوعی: روز خوشی است که به خاطر خوشی و شادی، موی محبوبم را به دست چپ و جام را به دست راست دارم.

خوانش ها

شمارهٔ ۱۶۵ به خوانش عندلیب