هوش مصنوعی: ای سنایی، برخواست و در ده برو و آن شراب بی‌خمار را بنوش. تا وقتی که از دست ساقی بی‌شمار می‌نوشیم، از این لذت بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: از شادی و سرخوشی که همیشه در دل من وجود دارد، می‌خواهم عمرهای خوشی را سپری کنم با این امید که کسی باشد تا غم‌هایم را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: کسی که از خود رهایی یابد، سرشار از خوشحالی است. نیز خوشحالی و شادابی خاصی در حضور محبوبش به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: من به حقیقت و حقیقتی که دارم، پابرجا و ماندگار شدم، حتی زمانی که از خود و وجودم گذر کردم. ای دیگران، تو هم باید خود را از تعلقات دنیا جدا کنی و به حقیقت بپیوندی و در آن ثابت و استوار بمانی.

هوش مصنوعی: ای جان، دل را از خود دور کن تا به حقیقت نزدیک شوی. کسی که از خود گذشت و فارغ شد، در پیش محبوب سرفراز خواهد بود.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به خود اتکا کنم، چرا که از خاک و آب ساخته شده‌ام. احساس می‌کنم در جایی هستم که مانند یتیمی ناراحت و دل‌شکسته‌ام.