هوش مصنوعی: عشق من به قدری زیبا و نفیس است که حتی ماه هم از آن الهام می‌گیرد و به خود زینت می‌بخشد. آیا هیچ کس توانسته است چنین زیبایی را مشاهده کند؟

هوش مصنوعی: گاهی عطر مشک برچهرهٔ آفتاب نقش می‌زند و گاهی عطر گلاب بر لاله‌های قرمز می‌نشیند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های نوشته‌اش بر روی برگ گل، ممکن است که امسال بنفشه از کنار سمن بیرون بیاد و نمایان شود.

هوش مصنوعی: ای کاش آن زیبای دل‌ربا که به زیبایی سوسن آزاد است، تحت تأثیر نگاه بد قرار نگیرد و از چشم‌های بد دور بماند.

هوش مصنوعی: هر کس که آن خط زیبا را ببیند، مانند یاقوت سرخ، نمی‌تواند توصیف کند و اگر بخواهد صفات رنگ نیلوفر را بیان کند، ناتوان خواهد بود.

هوش مصنوعی: بیا و لحظه‌ای را صرف دیدار او کنیم و در این دیدار باده بنوشیم، پیش از آنکه روزگار ناپایدار، ما را از هم جدا کند.

هوش مصنوعی: در لبش بازی‌هایی وجود دارد که گاهی چون عقیق می‌درخشد، گاهی دُرّ و گاهی شیرینی می‌آفریند.

هوش مصنوعی: چشم همچون جان درخشان و دل مانند شربتی گوارا است. جادو و جاذبه او به قدری قوی است که فقط کسی می‌تواند از درد و زجری که می‌کشم رهایی یابد.

هوش مصنوعی: به افراد زیبا و دلنشین باید تبریک گفت، زیرا اگر پری (زیبای خیالی) آن‌ها را ببیند، بی‌تردید به خاطر زیبایی‌شان حسودی کرده و زمین را بر سر خود می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دلبر معشوقی که توصیف کردم، گاهی چشمانش پر از اشک می‌شود و گاهی هم صورتش به زیبایی مانند طلا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: گاهی مانند عود به سوزن و آتش می‌افتم و گاهی همچون شکر ذوب می‌شوم، گاهی هم وقتی که در دستانم به نوا می‌آیم، خوشنوازی از نوازنده به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات دنیا برای من مانند دهانی تنگ می‌شود و گاهی بدنم مانند مویی نازک و ضعیف می‌گردد، در چنین حالتی، آن گل‌رخ لاغر باعث می‌شود که حالتی پیچیده و ناگوار در من ایجاد شود.

هوش مصنوعی: گاه مانند ذره‌ای در هوا معلق می‌شوم و گاه اشک‌های چشمانم به قدری زیاد می‌شود که صورت‌ام را همچون زعفران طلایی می‌سازد.

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، آگاه باشید که دل‌فریبی چون او دارم که وجودم را زیر فشار قرار داده و مانند سدی محکم، مانع از حرکت و پویایی من شده است.