هوش مصنوعی: انسانی که در زندگی چیزی ندارد، نمی‌تواند معشوقی پیدا کند. برای رسیدن به عشق واقعی، باید فداکاری و جان‌فشانی کرد، مانند ابراهیم که برای عشق به اسماعیل، جان خود را در خطر قرار داد.

هوش مصنوعی: اگر هزاران جان و دل را برای لبان او نثار کنم، او به من می‌گوید که اگر می‌خواهی به عیسی نزدیک شوی، باید انجیل را چگونه بپذیری.

هوش مصنوعی: زلفی که مانند دیوار و پرچین باشد، به خوش‌سلیقگی می‌تواند عطر مشک را تحت‌الشعاع قرار دهد. وقتی که نگاه‌های زیبا و ناز او به هم بیفتند، ارزش نیل (رنگ آبی) هم بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به وصال محبوب نرسم، دیگر دل و جانم ارزش ندارند. مانند اینکه اگر شاه و فرمانروایی نباشد، خاک بر سر فیل بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: از دو چشمانش قدرتی پدید می‌آید که می‌تواند حتی ابلیس را فریب دهد و لبانش آن‌چنان تأثیری دارند که می‌توانند خطر مرگ را به تصویر بکشند.

هوش مصنوعی: اگرچه چشمه زمزم را به وجود آورد، اما در عین حال نامش به اندازه یک مو هم به پای او نمی‌رسد و از دو چشمان من نیز نیل جاری شده است.

هوش مصنوعی: جان و دل خود را فدای خاک پای تو کردم، چون کسی که برای کعبه باید خدمتی کند، باید در میل و ارادت به تو باشد.

هوش مصنوعی: آب و نور خورشید و ماه هم‌ اکنون به اینجا آمده‌ است، چرا که در چهره‌ی زلف معشوق، برای عاشقان، نور و روشنایی پنهان شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو به زیبایی‌های خوبرویان علاقه‌‌مندی، باید از همان ابتدا آماده‌سازی‌ها را انجام دهی و وسایل لازم را داشته باشی.