دل ز من پرسید: دوست با تو چه کرده‌است که تو را بیمار و خون‌گریان می‌بینم؟

قصه را طولانی نمی‌کنم و حکایت را در یک جمله می‌گویم: «هر آن‌چه گفت، نکرد و هرآن‌چه کاشت، برنداشت»

جفا کرد، دل ما را برد و ما را شیفتهٔ خود کرد، اما خود دل به ما نداد و یار و همراه ما نگشت؛ حرف از وفا زد و [وفا] نکرد، و حرف از جفا نزد و [جفا] کرد.

هنگامی که نزد من آمد، به او سلام کردم، و او روی از من برگرداند؛ و هنگامی که آستینش را [به نشانهٔ تمنا] گرفتم، گفت: «دور شو! کور شو!»

نه چاره‌ و راه‌حلی دارم که محبت او را از دل بیرون کنم، و نه ترفند و حیله‌ای که او را به راه بیاورم.

هوش مصنوعی: من در حالتی بین دو وضعیت منتظرم، باید سختی را تحمل کنم و درد را احساس کنم.

ای سنایی! از چشمانت مروارید نبار و گریه مکن، چرا که مرد باید در زمان هجران صبور باشد.