هوش مصنوعی: ای سنایی، امروز کار تو مانند ساز چنگ نخواهد بود تا زمانی که به خدمت نپردازی و خود را آراسته نسازی.

هوش مصنوعی: سرهنگ محمد هروی، که به عنوان پیشوای فرماندهان شناخته می‌شود، به دلیل استعداد و توانمندی‌اش در رهبری و مدیریت، لقب سرهنگ را دریافت کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که با شتاب به سوی هشیاران می‌آید و از طرف دیگر، به آرامی به سراغ بیداران می‌رود.

هوش مصنوعی: در دیدار با او، بهمن به خاطر سخنانش بهایی پرداخت که نشان دهنده‌ی نادانی و بی‌خبری مردم به هنگام فهم حقیقت بود.

هوش مصنوعی: اگر باد به شدت بوزد و طوفان به وجود آورد، تعجبی ندارد که چهره تیره و ناگواری بر چهره مردم ظاهر شود، مثل صدای زنگی که به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر باد مهربانی اش بوزد و شرایط مناسب باشد، جای شگفتی نیست که از خاک آن زمین زیبایی های رنگین و زنده‌ای به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: اگر بر پشت پلنگ به خاطر نرمی و مهربانی دستی بگذاری، درخشش ستاره‌ای همچون نقطه‌ای کوچک از پشت پلنگ نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به دانش و generosity خود بر اهل غزنین افتخار می‌کنی، از افتخار تو بر آسمان، تخت سلطنت به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: بنگ و افیون به خاطر بوی تو عقل را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اگر در جایی باشی که تو حضور داشته باشی، آنجا هم بنگ وجود دارد و هم افیون.

هوش مصنوعی: اگر تو اندازه‌گیری کنی و خرد و دانایی‌ات را با شاهین بسنجی، در آن صورت حلم و صبر و بردباری‌ات همانند دایره‌ای در مرکز دریا خواهد بود که پای محکمی دارد.

هوش مصنوعی: دست بخشش تو همچون جان، با تمام دنیا پیوند خورده است و پای موقعیت تو چون دل، به سمت هفت رنگ مختلف حرکت کرده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در نبرد قنوج انجام دادی و هر آنچه در حضور پادشاه به نمایش گذاشتی به خاطر قدرت و جنگی است که از خود نشان دادی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در آن روز، نتیجه و دستاورد لشکر دین به گونه‌ای بود که مانند خواهش انتقام، به سمت گاوی که در حال آسیب رساندن بود، حمله کرد.

هوش مصنوعی: مار خطرناک در دریا نتوانست کسی را از خطر نجات دهد، و شیر وحشی در جنگل نیز نتوانست کسی را از چنگ خطر برهاند.

هوش مصنوعی: به سرعت همچون خورشید حرکت کن و آن شاخه‌ای را که به راحتی می‌توانی بگرفتی، با قدرت و استحکام مانند آهن و سنگ بشکن.

هوش مصنوعی: در روزگاری بودی که مانند خورشید درخشان و پرتو افشان بودی، اما اکنون در مقایسه، به اندازه ماه در موقعیت خرچنگ، محجوب و کم‌نور به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: در جایی که تو هستی، روز پیروزی و افتخار مردان است و جنگ با دشمنان به نوعی بازی و ترفند تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: آنچه که تو با یک ضربه شمشیر انجام می‌دهی، حتی صد تیر از لشکری از ترک هم نمی‌تواند به آن اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: زمانی که دشمنان پراکنده شوند، تو نیز به مانند ستاره‌های پنهان در آسمان، آنها را به سوی خویش جذب می‌کنی و مانند ستاره‌ای در عرصه‌ی آسمان، بر آنها تسلط خواهی داشت.

هوش مصنوعی: در آن روز، عقل هر فرد ترک به او می‌گوید که ای ترک، لباس خود را به کنار بگذار و آماده جنگ شو.

هوش مصنوعی: تو بسیاری را از چنگ خود رهانیدی و حالا دشمن شاه مانند موجودی بی‌جان و بی‌دفاع در دام تو افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی زنجیری از طلا به دوش بیندازید، درست مانند فیل بزرگی است که گردن خود را در دهان نهنگ می‌برد.

هوش مصنوعی: به سوی میدان برو و بدن خود را آماده کن، زیرا چهره‌ی تو در مقابل دشمنان به زردی می‌گراید، مانند حفاظی که به رنگی تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید هستی و رنگ زردی که بر توست، مناسب توست. بر دوش خود حمل می‌کنی، چراکه از تو کسی ننگین نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حسودان چیزی در مورد تو بگویند، به آن توجه نکن و دل را از شنیدن حرف‌های بی‌پایه و بیهوده ناراحت نکن.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که بعد از این، وقتی به خدمات تو نگاه می‌شود، مانند یک گروه بی‌صدا و حامی در کنار تو خواهد بود. به عبارت دیگر، کسانی که از تو حمایت می‌کنند، در پس‌زمینه به‌طور فعال حضور دارند و به تو کمک می‌کنند.

هوش مصنوعی: چهره‌ام به دلیل آتش درونم مانند سنگی محکم و خالص شده است، مانند آبی که با وزش باد موج‌دار می‌شود.

هوش مصنوعی: آینهٔ فضیلت من روشن و نورانی است، اما آینهٔ سرنوشت من تیره و غمناک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی ارزش و اهمیت خود را می‌فهمم، می‌بینم که وجودم مانند جواهر نایاب نیست. و وقتی به بلندای وجود خود می‌رسم، متوجه می‌شوم که در واقع وجودم چیز خاصی نیست و فقط به تمسخر می‌رسد.

هوش مصنوعی: خوشبختی واقعی در زمانی به دست می‌آید که اوضاع به خوبی پیش برود، همان‌طور که در شهری که نان از سنگ بدست نمی‌آید، ارتباط و تفاهم ممکن نیست.

هوش مصنوعی: در این بیت بیان می‌شود که آب و ارزش شاعران از نظر تو به خاطر این است که تو در زندگی‌ات حتی یک لقمه نان برای درویش نجسته‌ای. به عبارت دیگر، شاعر از مقام و منزلت خود در مقایسه با شخصی که در زندگی هیچ چیز نداشته، صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: مدح کسی که شایستگی ندارد، به درستی نمی‌آید و شعر هم بدون لباس مناسب آن شخص نمی‌تواند تاثیرگذار باشد.

هوش مصنوعی: لباسی به من بده که مختص خودت باشد، اگر قد تو باعث شود کار من امسال به مانند چنگ شود.

هوش مصنوعی: از شکر و لطافت وصف تو، مانند قمری در هوای خوش آواز می‌خوانم، اما من هم چون بومی هستم که در میان لباس تو مانند طوطی رنگارنگ به نظر می‌آیم.

هوش مصنوعی: من به کمک شیرینی کلمات، رنگ و بوی جهان را به دیگران می‌شناسانم، مانند شتری که از تنوع رنگ‌ها و زیبایی‌ها خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای عزیزم، اگر این باد که در سرم می‌وزد راهی برای رفتن پیدا کند، به خاطر خجالت نمی‌توانم خانه‌ام را تنگ کنم.

هوش مصنوعی: من مثل کبوتر نیستم که برای دیگران زندگی کنم و فقط به فکر خودم هستم. به همین خاطر، مثل کلنگی می‌زنم و تلاش می‌کنم تا به خوبی پیش بروم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که آسمان و فضا وجود دارند و ماه و خورشید ادامه دارند، زمین و مناطق مانند هند و چین هم ثروت و منابع فراوانی دارند.

هوش مصنوعی: باد افراخته و پرقدرت تو مانند خورشید و ماه است، و جان تو به زیبایی و لطافت مانند چمن زار و رودخانه‌ای آرام است.

هوش مصنوعی: چهره‌های زرد دشمنان تو مانند پرتقالی است که رویش کدر شده و چهره‌های دوستانت همچون نارنگی است که تازه و زیباست.