هوش مصنوعی: ای کسانی که با لبخندتان زندگی را شیرین می‌کنید، بوسه‌ات مانند شیرینی پرچم است و تو در حال شوخی و طنازی مشغول نوشیدن زیبایی‌ها و درخشش گوهرهای گرانبها هستی.

هوش مصنوعی: بخند و شاد باش، چون خندهٔ تو باعث شادی و خوشحالی دیگران می‌شود. وقتی تو با دل خوش می‌خندی، دل‌های دیگران نیز شیرین و شاد می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو با وقار و زیبایی قدم به خیابان می‌گذاری، نگاه عاشقان به چشمان تو معطوف می‌شود.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات همچون زلف سیاه تو، یکی پس از دیگری، در مسیر زندگی به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: تو بوسه‌ای را به یاد لعل شکرین خود می‌زنی و در این بوسه، اثر آن را بر چشمان و جان‌ها حس می‌کنی.

هوش مصنوعی: صورتگر خوبان با صدای دلنشین تو، فتنه‌ها را آشکار می‌سازد و حقیقت را به خوبی به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: عافیت تو به صورت زنجیری زیبا، باعث شده که خرد و اندیشه ناامیدانه به زمین بنشیند و به ذلت برسد.

هوش مصنوعی: زلف تو همچون زبانه‌های آتش است و چهره‌ات با زیبایی‌اش مانند شعله‌ای می‌تابد. من در اثر این زیبایی، دچار فتنه و وسوسه شده‌ام. اگر زلف تو به صورت من بزند، فتنه‌ام چند برابر خواهد شد.

هوش مصنوعی: دیوانگان زیادی در هر خم و پیچ این زنجیر معطر تو وجود دارند، که بر گوشهٔ ماه قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: ای خدا، هر روز چه مشکلاتی بر سر من می‌ریزد، ای جانم! پدر زلف تو همچنان بر جانم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در تمام شب و روز، عمرم را صرف زیبایی و پیچش موها و چهره‌ات کردم، مانند کسی که در انتظار است و امیدی به دیدنی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از پی تو اطلاعی داشته باشم، هر شب به خاطر غیرت عشق، به آسمان خیره می‌شوم.

هوش مصنوعی: سرو و گل تازه می‌فهمند که اینها چه هستند؛ از این سو و آن سو، این چشم خیس به همه جا می‌نگرد.

هوش مصنوعی: تو با وجود بی‌محلی‌ات به دل عاشقان آتش زده‌ای، زیرا هیچ آبی برای تسکین آنها وجود ندارد و هیچ‌کس نمی‌تواند از غم و درد تو بر قلب خویش بنشیند.

هوش مصنوعی: دل سخت و سیاه تو، نشان‌دهندهٔ حالت عصبی و سرد شخصیت توست. هم بوسه و هم گریهٔ حاجی در کنار حجر، نشانه‌ای از تضاد احساسات و عواطفی است که در این مکان مقدس بروز پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: ای تصویر زیبا و دل‌انگیز تو، روح‌القدس به خاطر عشق به تو از اول، بال و پر گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشش زینت و رنگ کلاه و کمربندت چرا اینقدر زحمت می‌کشی تا جواهر و طلا به دست آوری؟

هوش مصنوعی: از اشک من و رنگ چهره‌ام ببر، ای ترک! برخی را به سر خود بزن و برخی دیگر را به کمر خود.

هوش مصنوعی: در صبحگاهی که روز تازه آغاز می‌شود، زیبایی و روشنایی آن، حتی اگر جادو نیز کمرنگ شود، همچنان شگفت‌انگیز و دلنشین است. روشنایی صبحخندید و جادو را به فراموشی سپرد.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که تو از آن چشم‌های زیبا شرارت نشان دهی، انسان‌های نیکو در اینجا هستند و تو مشغول به کارهای بد هستی.

هوش مصنوعی: ای آهو، به من آسیب نرسان؛ زیرا می‌خواهم بگویم که این رفتار تو چگونه بر عدالت شاه تأثیر می‌گذارد، مانند شیر که شکر را بر زبان می‌آورد.

هوش مصنوعی: سلطان همه شرق بهرام است. کسی که مقامش به اندازه‌ای بالاست که هیچ بنده‌ای شایسته نیست در درگاه او قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: یمن و خوشبختی من بستگی به وضعیتی دارد که به رغم مشکلات، با آرامش و امنیت زندگی می‌کنم و قضا و قدر مسیری برای من فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: شیر آسمان از شدت ترسش به دور می‌گریزد، درست مانند آهویی که با سراسیمگی از خطر فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: زبان او به گفتن از جنگ و تلاش برای کسب مال عادت کرده است و در میان جمع، مدام از دستوراتی چون "بگیر" و "ببر" استفاده می‌کند.

هوش مصنوعی: در درخواست قطعی خود، به شوق و شوقی که در دل دارم، شک و تردید را از خود دور کرده‌ام و به شجاعت قدم برداشته‌ام.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره دارد به اینکه واژه و سخن، حتی به علوّ و بلندی‌های آسمان و جهان نیز دست می‌یابد و می‌تواند بر هر ذره‌ای تاثیر بگذارد. به نوعی به قدرت کلام و تأثیرگذاری آن بر تمام هستی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که باخبر از احوال دیگران است، مانند درخت سدرة المنتهی، به کسانی که روح و سیرت نیکو دارند، توجهی نمی‌کند و به آن‌ها اهمیت می‌دهد. این نشان‌دهنده این است که افراد خوب و نیکو همواره در محلی برتر و با ارزش‌تر قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر روحی را نظاره نکرده باشد، پس چگونه می‌تواند چهره زیبا و دل‌انگیزش را در ادراک خود ببیند، همچون دیده‌ای که در عکاسی یا هنر به تصویر کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: فتنه‌ای مانند خورشید است و نشانه‌اش را به همراه دارد. بهرام آسمان به سمت شه ناهید نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد به جایی برسد و هدفی را دنبال کند، وقتی که به تلاش و کوشش بپردازد، راهی را که باید برود پیدا خواهد کرد و در این مسیر، چیزهایی را که گم کرده، دوباره خواهد یافت.

هوش مصنوعی: ای پناهگاه دولت، و آرزوی تو در سرزمین، بالا به خداوند و پایین به هنر.

هوش مصنوعی: وقتی که ترس تو به اندازه‌ای است که می‌تواند در روز محشر نماینده آن باشد، در این دنیا چگونه می‌توان دل را به تو سپرد تا مجدداً دل را در روز محشر به تو بسپارم؟

هوش مصنوعی: زمانی که عصمت و حمایت الهی پشتوانه توست، چرا باید به زره و خودت تکیه کنی؟

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو حسادت کند، نباید شگفت‌زده شود که از آتش شمشیر تو بر جانش سوزی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: بهتر است بگوییم که مرگ از زندگی اهمیت بیشتری ندارد، چرا که زندگی اگر پر از آشفتگی و سختی باشد، مرگ می‌تواند به نظر مناسب‌تر بیاید.

هوش مصنوعی: اگرچه که تو در پس پردهٔ بدبینی و دشواری‌ها قرار داری، اما همچنان تمایل به خودبزرگ‌بینی و لذت‌جویی در تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: اکنون که تو را می‌بینم، احساس می‌کنم که از خطر و آسیب تو در امان هستم؛ در مقابل دشمنان، باید با قدرت و شجاعت بیشتری عمل کنم.

هوش مصنوعی: این قدرت و نیروی پیروزی به خاطر توست، زیرا تو به من کمک کرده‌ای تا به این توانایی دست یابم.

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند ابر بهاری هستی و بخشش تو، به خاطر بخل و خساستی که در وجودش هست، به دردسر افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر به مدت یک لحظه هم ابر از انگشت تو کمک بگیرد، هرگز بیش از اندازه بخیل نخواهد بود که بارانی نبارد.

هوش مصنوعی: ای ذات معشوق، تو که از ابتدا راهنمای دل‌ها هستی، به دور از هر گونه کمبود و نقیصه، مرا پرورش بده و به من کمک کن.

هوش مصنوعی: وقتی تو در سرزمین خودت به خوبی شناخته شده‌ای، نامت مانند ستاره‌ها در سفر دور می‌درخشد.

هوش مصنوعی: خورشید بخشش تو مانند ستاره‌ها در آسمان درخشان است، و مانند بلبل که در کنار درختان به آواز در می‌آید، گویندگان مدح تو هستند.

هوش مصنوعی: رحمت و لطف بدون درخواست یا فرمان تو به دنیا آمده است، و زحمت و مشکلات نیز بدون اراده تو به وجود آمده‌اند. فساد و فتنه‌ها هم بدون خواست تو بر سر مردم نازل شده‌اند.

هوش مصنوعی: در کعبهٔ انصاف، جای راز و حقیقت به شکلی دیگر رخ نشان می‌دهد؛ اثر سم شبدیز، بر جنس‌های مختلف مرد و زن کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو و یاد تو در دل من باشد، هیچ صدای ناملایمی به من نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: امروز در این روز، هیچ چیزی از عدل تو کم نمی‌شود، حتی اگر یک سوخته زندگی‌اش را بر عدل عمرش بگذارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو گویا تمام زیبایی‌ها را از قلم خالق بی‌پایان به تصویر کشیده‌ای و این نقش و زیبایی در چشمان تو نمایان است.

هوش مصنوعی: دوست حسود به تو نزدیک شده و با حرص و حسادت به تو نگاه می‌کند. او به حدی ناراحت است که از آتش جهنم هم نگران‌تر است و نمی‌تواند به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت بر تو سخت بگیرد و بر تو فشاری آورد، هیچ نیرنگ و قدرتی نمی‌تواند تو را از موقعیتت دور کند.

هوش مصنوعی: اگر بر دشمن بی‌خوبی و تیره‌دل خود ضربه بزنی، می‌توانی بین مرگ و قبر و ملک‌الموت ارتباط برقرار کنی.

هوش مصنوعی: اگر در دریا فریاد بزنی، جانوران آن با صدای تو پاسخ می‌دهند و به سمت تو می‌آیند.

هوش مصنوعی: هر لحظه آسمان بلند مرتبه به خاطر شرافت تو، پسر، بر شرافت تو آفرین می‌گوید.

هوش مصنوعی: برای اینکه از قبل به رمز و راز حکیمان پی ببریم، باید خطرها و افت و خیزها را به درستی شناسایی کنیم و از آن‌ها دوری گزینیم.

هوش مصنوعی: در مسیر حاسد و دشمن تو، خطرات و مشکلاتی وجود دارد که بر سر راه او قرار گرفته است، تا تو با آرامش و آسایش به زندگی‌ات ادامه دهی و از جاه و مقام خود لذت ببری.

هوش مصنوعی: بر روی تو، ای خدای بزرگ، زره‌ای از پاکی و عصمت بپوشان که همچون زره‌ای بر دوش شمر قرار گیرد.

هوش مصنوعی: خاک تو، باقی و پایدار است، و آسمان هم باد و گرد و غبار همه پادشاهان است. در واقع، زمین و آسمان هر دو به زیر و بالا تعلق دارند، اما خاک تو همیشه ثابت و باقی‌مانده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به قدری زیبا و شاداب است که انگار عقل و دل می‌گویند تو از تازه‌ترین گل‌ها هم تازه‌تری.