هوش مصنوعی: زیباست اگر کسی بی‌مقدار همواره در کنار کسی باشد که از اندک و ظاهر خود نیز چیزهای ارزشمندی می‌سازد، چرا که هر گره از موی او، مانند بوی خوشی است که داستان‌های زیادی را در خود دارد.

هوش مصنوعی: روزهایی خواهند آمد که زیبایی او دل را به شدت می‌سوزاند. چه شگفت‌آور است! هرچند کسی عطر خوشی دارد، باز هم از درد دل او چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: عطر فروش‌ها از بوی گرد زلف او بهره‌مند می‌شوند. آیا می‌دانی خوشبختی و سعادت ناشی از زلف او چه اندازه ارزشمند است؟

هوش مصنوعی: چشمان آهو مانند بارنامه‌ای هستند که در آن به ثبت وقایع و ویژگی‌ها پرداخته شده است. اما با این حال، زیبایی و نازکی موی آهو باعث می‌شود که آنچه که در چشمانش دیده می‌شود، در مقایسه با آن، کم‌ارزش به نظر برسد.

هوش مصنوعی: زیبایی موهای او به قدری است که بوی خوشی از آنجا به مشام می‌رسد و احساس می‌شود که کاروانی پر از مشک و کافور از مسیرهای دور در حال عبور است.

هوش مصنوعی: مشک‌های آنان در ناحیه‌های خاصی مانند جگرشان به شدت مجروح شده‌اند. این درد و رنج به خاطر شرم و هیجان آن دو زلف مشکی است که باعث بروز این احساسات در آن‌ها شده است.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی او نگاه کنی، فتنه‌ای جهانی را می‌بینی که از وجود او نشأت می‌گیرد. برادر، خواهی که بر منبر بروی، خواهی که دارویی برای این فتنه پیدا کنی.

هوش مصنوعی: زلف‌های او همچون نسیم بهشتی است که خاک را معطر کرده و باد را نیز با بویی خوش مثل مشک آراسته است.

هوش مصنوعی: زیبایی، اخلاق، نیکی و طراوت، ویژگی‌های اصلی او هستند که با ویژگی‌های اصلی ما که شامل باد، خاک، آب و آتش است، همخوانی دارند.

هوش مصنوعی: چهره او همچون آینه روشن و زیباست، اما چشمان من از اشک‌ها پر شده و دریایی از غم را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که من به او نگاه می‌کنم یا او به من نگاه می‌کند، هر دو به یکدیگر جذب می‌شویم و این حالت چندین بار در طول روز تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: از لب من مانند وزش باد خزان صدایی به گوش می‌رسد. این صدا نشان‌دهنده تأثیر عشق بر من است، همچنان که دندان‌های کج و مژگان ناخوشایند می‌توانند همزمان با بهار لبخندی زیبا بزنند.

هوش مصنوعی: در ادبیات فارسی آمده که مروارید همیشه صاف و منظم نیست، زیرا من نیز مانند دندان‌های زیبا و پیچیده یار، گاهی در تصوراتم چیزهایی غیرعادی می‌بینم.

هوش مصنوعی: اما زیبایی او به حدی است که اگر دندان‌هایش را کج و مایل ببینی، باز هم در میان هزاران ستاره آسمان او را پیدا نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی به لب‌های او نگاه می‌کنم، چنان زیبایی و جذابیتی دارند که چشمانم همچون نگاهی که به شفافیت و تازگی شراب می‌اندازم، مست و به وجد می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که بدون رضایت و خواست خود، صورت زیبا و دلربایی را ببیند، بدون شک دچار اشتیاق و بی‌تابی می‌شود که روحش را می‌سوزاند و حالش را خراب می‌کند.

هوش مصنوعی: او به خاطر وفاداری به عهد و خوش‌اخلاقی‌اش، هر چه بر زیبایی‌اش می‌افزاید.

هوش مصنوعی: امروز افرادی هستند که از نظر زیبایی و خوبی، بهتر از دیروزند و در عین حال، افرادی هم وجود دارند که از نظر وضعیت و شرایط، بدتر از روزهای گذشته هستند.

هوش مصنوعی: ای کاش هیچ مانعی در مسیر او وجود نداشت، چرا که کشته‌شدگان عشق را می‌توان به صفی طولانی از هم رساند.

هوش مصنوعی: اما طبیعت مردم عادی مانند سادگی و بی‌خبر بودن آنهاست؛ هر کس که دام درست کند، او را در آن دام گرفتار می‌بیند.

هوش مصنوعی: گاه پیش می‌آید که شخصی به ظاهر خود را خوب نشان می‌دهد، اما در باطن بی‌دین و نادرست است. همچنین ممکن است کسی که با او هم‌خوابه است، با رفتارهای ناپسند و پرخاشگرانه‌اش، این رابطه را آلوده کند.

هوش مصنوعی: من جان و عمر و دل خود را به خاطر عشق او فدای کردم و همچنین به خاطر او مقام، ثروت و دین را نیز از دست دادم.

هوش مصنوعی: کسی مانند من را در هر زمانی انتخاب نکنید، زیرا این کار بی‌معناست. ای کاش خداوند مرا از این وضع نجات دهد.

هوش مصنوعی: جان من در آتش می‌سوزد از دیدن افرادی که حقیقتاً بی‌ارزش هستند؛ مثل آبی که در کنار آتش، از گرما می‌پزد و بخار می‌شود.

هوش مصنوعی: غیرت کسی را می‌بینم که همچون میوه‌ای است که به دل من سرشار از عشق و احساس است، اگرچه قلبش پر از عشق و احساس باشد، اما در سینه‌اش مانند انار، خون جوشیده است.

هوش مصنوعی: من از او اطمینان دارم چون می‌دانم که روزی حتماً در طویلهٔ دلبری‌اش، بسیاری منتظرند.

هوش مصنوعی: در هر مکانی که برای احترام و نجابت است، ورود افراد به آنجا به خاطر شخصیت و منزلتشان نیست. بلکه برخی به دنبال اهداف خود و شکار فرصتی برای بهره‌برداری هستند.

هوش مصنوعی: اگرچه او هنوز هم به این شکل است، اما بهتر است که کاش در دشت پنبه، سنگی وجود داشته باشد تا پنبه‌ها را تحت فشار قرار دهد.

هوش مصنوعی: درخت بید به خاطر عدم وابستگی به کسی از زحمت و سختی در امان است، اما درختی که میوه دارد، ممکن است با سنگ‌های ناپاکی که به سمتش پرتاب می‌شود آسیب ببیند.