هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسانی که با اراده و تلاش خود به ارتفاعات بلند دانش و حکمت دست یافته، در واقع بر اوج علم و عرفان قدم گذاشته و دیگران او را به عنوان پیشوای خود در این مسیر می‌شناسند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در سخن‌وری و عدالت، از تو برتر نبوده و نخواهد بود، تو در سرای علم و دانایی در میان این دنیا و آشفتگی‌ها، جایگاه ویژه‌ای داری.

هوش مصنوعی: شرق و غرب در مسیر صلح قرار گرفته‌اند و دیگر از شمشیر جنگ خبری نیست. در روز نبرد، تنها سر و صدای جنگی در فضا وجود دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر انصاف تو، چهره‌ام مانند دریا پر از درخشندگی شد و همچنان که اوصاف تو نورانی است، چشم زمانه نیز پر از روشنایی و زیبایی شده است.

هوش مصنوعی: تو در تلاش و کوشش خود، با دیگران رقابت کردی و در میدان عقل و دانش، آن‌ها از تو عقب ماندند. تو به هدف خود رسیدی و من این امر را به عنوان شاهد دارم.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم که فکر می‌کردم نظرت با تفکرات و عقاید مردم زمانه‌ات سازگار باشد. آیا از تو انتظار دارم که در این دنیای پر از مشکلات و تناقضات، بازی‌گوشی و خوش‌گذرانی داشته باشی؟

هوش مصنوعی: در دو جهان، ارزش و عزت افراد به زر و اطاعت نیست، بلکه این است که تو با روحیه قناعت و رضایت، هم‌نشین و آشنا هستی.

هوش مصنوعی: به دنبال نظر نااهلان نباش، زیرا کسی که به حقیقت و ارزش‌ها آگاه است، ارزش خود را از انجام کارهای بی‌معنا و بی‌ارزش پایین نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر روحانیان شعر تو را با صداقت بشنوند، از دلشان فریادی بلند می‌شود که: "ای سنایی، به تو درود باد!"

هوش مصنوعی: شاعر با دو عمل نیک خود، راستی و صداقت را به دیگران نشان می‌دهد و به این ترتیب حجتی بر مردم ایجاد می‌کند. او بدون این که از دیگران چیزی بخواهد و بدون خودنمایی، به زندگی پرهیزگارانه خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: عیسای روحانی ادواری را به تصویر می‌کشد که در آن افراد در حال حاضر می‌توانند از طریق نیازی عمیق به روحانیت، از ضعف‌ها و مشکلات خود رهایی یافته و شفای واقعی را تجربه کنند. در این دوره، کسانی که در غفلت به سر می‌برند و از نقص‌های خود رنج می‌برند، قابلیت بهبودی و رشد را پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: بسیار طبیب باهوشی وجود دارد که بدون اینکه نبض کسی را بگیرد یا او را معاینه کند، با سخن گفتن می‌تواند درد هر کسی را درمان کند.

هوش مصنوعی: نظم و ترتیب فوق‌العاده‌ای که به زندگی و افکار انسان می‌بخشد، روح و جان او را روشن می‌سازد و فضایی که شاعران برای بیان احساسات خود دارند، به‌طور کامل بی‌فایده می‌شود.

هوش مصنوعی: موسی معجزه‌ای به نمایش گذاشت که نشان‌دهنده قدرت الهی است، در حالی که سحر و جادوگران تنها می‌توانند حقه‌هایی را نشان دهند که به هیچ وجه نمی‌تواند با معجزه موسی مقایسه شود. حتی اگر جادوگران کارهای زیبایی انجام دهند، باز هم نمی‌توانند با واقعیت معجزه‌ای که موسی انجام می‌دهد، رقابت کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی که شعرت را تحلیل کند، از اهل زمانه خود به نظر عقل، از آن فردی که فقط حرف‌های بی‌معنی می‌زند و به اشتباه اظهار نظر می‌کند، متمایز خواهد بود.

هوش مصنوعی: زیرا که شناختی بر مردم زرنگ دارند که در روز به نمایش پارچه‌های اطلس رومی و شال ششتری از بوریا می‌پردازند.

هوش مصنوعی: شاعران از دیرباز به جرأت و بی‌پروا بودن شهرت داشتند، تا پیش از آن، توانسته‌اند به ستایش و تعریف از بزرگان و شخصیت‌های محترم بپردازند و به این وسیله، جایگاه و محبوبیت خود را افزایش دهند.

هوش مصنوعی: تو در ظاهر خود شرم و حیا را داری و در باطن نیز پاکی و صفا، پس با داشتن چنین ایمانی کامل، باید این ویژگی حیا را در خود پرورش بدهی.

هوش مصنوعی: شعر، جادو، قوانین دینی و حکمت به تو خبر می‌دهند. زمانی که به رازهای او نگاه کنی، متوجه تمام فضایل و زیبایی‌های او می‌شوی.

هوش مصنوعی: این چهار چیز، ای سنایی، چهار حرف است و از این چهار، هر چهار مورد در نظم و نثر اوستا یافت می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کعبه به عنوان مکان مقدس و قبله مسلمانان باقی است، اهل سنن و پیروان سنت‌ها به آن توجه خواهند داشت. و تا زمانی که درخت سدره نشانه‌ای از نعمت و آسایش باشد، اهل بقا و پایداری نیز از ثمرات آن بهره‌مند خواهند بود.

هوش مصنوعی: درخت سدره‌ای که نشانه‌ای از زیبایی و بخشش است، در بهشت قرار دارد و مکانی برای ماندگاری است. کعبه نیز به عنوان محلی مقدس، جایی برای تلاش و کوشش در دنیا محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: به جای اینکه هدف و آرزوهایت را به مکان‌هایی مثل کعبه و سدره محدود کنی، به آنچه که واقعاً باقی می‌ماند توجه کن؛ یعنی تنها ذات خداوند. آنچه زندگی تو را پر می‌کند و به تو آرامش می‌دهد، توجه به این حقیقت است.

هوش مصنوعی: عاشق عارف با مهربانی و لطف، عیوب و اشتباهات خود را پشت سر می‌گذارد و به نظم عشق‌آمیز خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: به این معناست که تا زمانی که عارف در تمامی زمان‌ها و دوره‌ها از شب و روز سپاسگزار نعمت‌های تو باشد، چه در تنهایی و چه در جمع، این شکرگزاری ادامه پیدا خواهد کرد.