هوش مصنوعی: شب گذشته از خانه بیرون رفتم و به خاطر نادانی‌ات، داستان من را بشنو تا متعجب شوی.

هوش مصنوعی: از کوه پایین آمد و درخشش نورانی او نشان از مسلمان بودنش بود، که در زمین بلسانی (مکانی مقدس) مشخص شد.

هوش مصنوعی: وقتی او مرا دید، گفت: "تو مهمانی داری؟" و من پاسخ دادم: "بله، مهمانی دارم" بدون اینکه تردید یا کسالت نشان دهم.

هوش مصنوعی: گفت که اگر بر سر قراردادی با هم توافق کنیم، می‌دانم که دیگر از تو ناامید نخواهم شد.

هوش مصنوعی: به مکانی زیبا و تمیز رفتم، جایی که نه از همسایه‌ها عیب و نقصی وجود داشت و نه نگرانی از خراب شدن آن مکان داشتم.

هوش مصنوعی: در آنجا فردی را دیدم که از گروهی از پیران معتاد بود. همه‌ی آن افراد همچون دیوانی در صحرا به نظر می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: شخصی که به بی‌توجهی و بی‌عملی مشهور است، مانند الف کوفی که به خاطر بی‌حالی و بی‌پوششی‌اش شناخته شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی بازی با واژه‌ها و مفاهیم اشاره شده است. ابتدا یکی از افراد به باختن در یک مسابقه یا شرایطی اشاره می‌کند و در ادامه دیگری به باران اشاره دارد که می‌تواند نماد امید یا برکت باشد. در نهایت، یکی از آنها به تحلیلی می‌پردازد که باید چیزی را بگیرد (بستانی) و دیگری به این فکر می‌کند که نباید چیزی را از دست بدهد (نستانی). این جمله‌ها نشان‌دهنده نوعی تضاد یا گفت‌وگو در مورد نگرش‌های مختلف به موقعیت‌ها و تصمیمات زندگی است.

هوش مصنوعی: یکی از افراد می‌گفت که در این ظلمت نفس، شجاعتی مانند رستم وجود دارد. اما فرد دیگری پاسخ داد که این شجاعت و قدرت، چیزی بزرگتر از برهان‌های واضح و قوی است.

هوش مصنوعی: یکی گفت من اول‌ترین هستم و هیچ‌کس به مثابه من وجود ندارد، و دیگری گفت من آخرین هستم تا مخلوقاتی که هستند، فانی شوند.

هوش مصنوعی: من در حیرت مانده‌ام از آن وضعیت. از روی حیرت، به خودم گفتم که این چه کسانی هستند، ای آقای روحانی؟

هوش مصنوعی: گفت: این گروه اهل باده‌نوشی و خوشگذرانی هستند؛ نمی‌دانی که آن‌ها را که تو بی‌اعتنا و کم‌ارزش می‌پندی، چه زندگی پربار و معنایی دارند.

هوش مصنوعی: اگر بر سر پیمانی که بسته‌ای، انکار نکنی، بدان که آنها به خاطر مستی و نادانی، چیزهایی می‌گویند که بی‌معناست.

هوش مصنوعی: اگر در دین ایشان این گناه ناپسند است، پس تو باید این اسرار را از دیگران پنهان کنی.

هوش مصنوعی: شاید بهتر باشد از این مفهوم برای دیگران صحبت نکنی، چون تو خودت هم این موضوع را به خوبی فراموش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر تظاهر به پرهیزگاری مردم را می‌ترسانی، در زهد و عبادت خود مانند بوذر و سلمانی باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به این مردم خدمت کنی و خود را نرنجانی، باید بدان که ارزش تو به اندازه‌ای است که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند جایگاه تو را در زهد و دینداری پر کند.

هوش مصنوعی: زمانی که من از رحمت خدا شاد نیستم، دیدار با چنین قومی به من هدیه شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که سنایی را در جلسه‌ای با روحانیان دید، با اشاره به او نشان داد که زهد و دیانت به چه ترتیبی مرتب و منظم است.

هوش مصنوعی: امروز او فهمید که نشانه‌ی بزرگ‌منشی مسلمانان در این است که وقتی در بیان خود به بی‌نظیری و بی‌همتایی خدا اشاره می‌کنند، از خودشان خبری نیست و فقط به خداوند می‌پردازند.