هوش مصنوعی: ای کسی که وصف تو شایسته و سزاوار نیست، جهانی حیران و متعجب از ظرافت و لطافت وجود تو شده است.

هوش مصنوعی: وجود تو محل نگهداری نیست، اما از تأثیرات خالی نیستی. حتی یک لحظه هم از نشانه‌های تو دور نیستی.

هوش مصنوعی: چشمان من از حقیقت وجود تو آگاه است، اما این آگاهی نه بر علم قدیم تو پوشیده است و نه برای آن دلیلی وجود دارد.

هوش مصنوعی: از شوق و عشق تو، چشمان پر از اشتیاقی دارم و در دل کسانی که علیه تو هستند، دودی از انصاف و عدالت وجود دارد.

هوش مصنوعی: جان و دل خود را برای خدمت و محبت کسی از دست داده‌ام، اما هنوز به او وابسته نشده‌ام. با این حال، در این بازی عشق، ضرر کردم و زیانی به من رسید.

هوش مصنوعی: ای وجود تو از آلودگی‌های ناشی از خیال‌ها و تفکرات دور است و توصیف تو از نظر هر بیننده‌ای واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: دل‌ها از عشق تو به درد آمده‌اند، زیرا کسی جز تو نشانی از هنر و تدبیر حکیمانه ندیده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به خاطر عطش عشق تو، که به خونش دلالت دارد، از لذت شمشیر تو به فریاد نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کار تمامی افراد ماهر و باهوش به نوعی تحت تأثیر عشق و ارتباط عمیقشان با معشوق است. آنها از طریق راه‌هایی که با آتش عشق می‌سوزند، جان خود را در این مسیر قرار داده و به تحولی درونی دست می‌یابند.

هوش مصنوعی: ای سخن که مانند تیغی تند و برّایی، تو به توصیف مخلوق مشغولی، اما وصف تو آنچنان است که این تیغ زبان من، فقط افسانه‌ای از تو را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: خوب است که به عمق معنی و حقیقت بپردازم و درباره چنین دوستی صحبت کنم که مانند زنی دل‌نشین و دلربا بر بام زندگی‌ام قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای مردم گریه کنید که مهمان عزیز، خطای پنهانی را انجام داد و باعث شد که بر ما فشار و سختی بیفتد.

هوش مصنوعی: مهمانی که به دیدار می‌آید، چه مهمانی‌ای! که هر لحظه بخشی از زیبایی‌های این دنیا را به ما هدیه می‌دهد و مانند سفره‌ای پر از نعمت است.

هوش مصنوعی: او رفت و بدون اینکه شکایتی کند، گناهان خود را با خود برد. ای مهمانان گرامی، این لحظه شماست.

هوش مصنوعی: ما فهمیده‌ایم که باید این حق را به او بدهیم، اما ممکن است در ماه رمضان این اجازه را ندهند.

هوش مصنوعی: زمانی که او را وداع می‌کنیم، باید با اشک و اندوهی عمیق، همچون گل لاله، چشمانمان را زینت بخشیم.

هوش مصنوعی: از این شعله عشق، برای خود یک سرود بسازیم که یادآور زیبایی دانشمندان است و برای آن از جان خود مایه بگذاریم.

هوش مصنوعی: آن امام بزرگوار که هرگز عروس‌های کلام را بی‌کار ندیده و در طول زمان به گفتار اهمیت داده است.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که قوانین و اصولی که ما را راهنمایی می‌کند، همچون یک چرخ گردان است که به ما کمک می‌کند تا بهترین مسیر را پیدا کنیم و در این راه به ما اطمینان می‌دهد و محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در مقام فتوا و حکم به جایی برتر نشسته‌ای، تو مانند آسمانی هستی. و ای صاحب مجلس علم و دانش، جمال و زیبایی‌ات همانند یک پری است.

هوش مصنوعی: زمانی که زبان تو مانند دو زبان زنده و فعال است و تو به راحتی می‌توانی صحبت کنی، این صحبت‌های تو مانند چاقوی برنده و تیز عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: عرش به عنوان جایگاه بلندی برای سخنان تو در نظر گرفته شده است، زیرا امروز هیچ‌کس غیر از تو کنترل و هدایت سخن را در دست ندارد.

هوش مصنوعی: چشمانت در آب حیات بی‌نظیر است، اما در واقع فقط آتش سوزانی در دل آن نهفته است.

هوش مصنوعی: هیچ برنامه‌ای دربارهٔ دین به زیبایی و جامعیت نام ابوبکر و محمد نمی‌تواند نوشته شود.

هوش مصنوعی: این پیر که تجربه‌های زیادی دارد، به سادگی و خوشی در حال چرخش است و تو، جوانی با ارزش و گران‌بها، در دوره‌ای از زندگی‌ات هستی که باید از این روزها بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: این کوه که هیچ کس مانند تو آرام و با وقار نیست و این آسمان نیز مانند جایگاه تو بوجود نیامده است.

هوش مصنوعی: این مکان به جز علم و تفکر، چیزی با ارزش ندیده است و تو با روحی سبک، به خوبی بار سنگینی را تحمل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی روزها به زیبایی و شادابی تو سپری می‌شود، آسمان هم هیچ‌گاه آرامش را ندیده است؛ زیرا چنان شوق و حرکتی در تو وجود دارد که به عالم و هستی جنبش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هر کلام تو دارای خیر و نیکویی است و در هر نکته‌ای از گفته‌هایت امید و ترس نهفته است، که می‌تواند جان و جهان را تغذیه کند.

هوش مصنوعی: امروز دایره نمی‌گوید که چرا علم با این شدت و تنگ‌نظری از یک منبع محدود عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: از صداقت و درستی تو پندی پایدار به جا نمی‌ماند، همانند موجودی که در زمین و زمان به شکل نادرستی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: واقعا که جز از کلمات تو، جهان هیچ گاه این همه گوهر از فایده را در دل عطر مشاهده نکرده است.

هوش مصنوعی: هیچ کس به خاطر علم نورانی تو، مسأله‌ای از دین را بیان نکرد و مشکلی را مطرح نساخت.

هوش مصنوعی: امروز بدنما به وضوح به نشانه‌های یقینت اشاره می‌کند، همان‌طور که وقتی تیر رها می‌شود، آنچه در ابتدا کمان بود به گمان تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از منبر صحبت می‌کنی، کلام تو مانند تیر در هدف است و سخن من مانند کمان در برابر توست.

هوش مصنوعی: وقتی دشمن به شدت به تو نزدیک می‌شود، برای دفاع و حفاظت از خود ناگزیر می‌شود که با تمام امکانات خود، در خدمت تو قرار بگیرد و دست به کار شود.

هوش مصنوعی: جان تو به گونه‌ای است که هیچ محدودیتی ندارد، جز اینکه مخصوص ستایش‌های تو باشد، و من تنها برای تو جانی و زبانی دارم.

هوش مصنوعی: آدم نباید زیر بار فشار و رنج زندگی خوار و ذلیل شود، مانند خاکی که در باد به این سو و آن سو می‌افتد. همچنین مانند آتش که بدون سوخت نمی‌تواند روشن بماند، انسان هم بدون در پی چیزی و تلاشی نباید در زندگی بماند.

هوش مصنوعی: این همه خوشبختی و بهروزی که به خاطر ستایش توست، وگرنه در این شهر هیچ‌کس چنین سخنانی نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر هیچ مدحی از قصب (شاعر) نرود، پس از این هیچ چیزی نخواهد گفت جز به زبان شکر و سپاس.

هوش مصنوعی: دوستانت در فصل سرد و خشک مانند نسیم بهاری و دشمنانت در زمان بهار همچون باد سرد و خشک هستند.