هوش مصنوعی: ای جان، این چه حالتی است که ناگهان آتش محبت را در وجودم شعله‌ور کردی؟ دل مرا ربودی و مانند بوبکر ربابی، شور و شوقی به من بخشیدی.

هوش مصنوعی: وقتی مرا دیدی، عشق به چهره‌ات مانند شعله‌ای مرا سوزانده بود. دل تو به مانند سنگ و آهن است که به سختی بر هم می‌خورد.

هوش مصنوعی: قدرت و عظمت من مانند حروف لام و نون است، مانند موسی که در انتظار است و امید دارد. پس تو در باغ غیرت، آواز «لن» را به من رساندی.

هوش مصنوعی: هر بار که سری برمی‌دارد، به مانند شمعی بر تن من می‌افتد. تا جایی که مانند شمع، خود را از دست خود رها کردی و اجتناب نکردی.

هوش مصنوعی: چشم‌های من همچون ابر شده، وقتی تو ناگهان با شیطنت، عطر عنبر را به دور قرص مه مانند خرمن پاشیدی.

هوش مصنوعی: صبر و شکیبایی ما همچون زره‌ای است که از خون زخم‌های ما تازه شده است، زیرا با ضربه‌ای که از زلف تو همانند تیغ بر این زره فرود آوردی، زخم‌های ما دوباره تازه شدند.

هوش مصنوعی: کی کسی مانند تو با دلگرمی و امیدواری به آن درخشانی و روشنی می‌رسد؟ تو همچون آب بر آتش، خاموش‌کننده‌ای هستی که در سختی‌ها و چالش‌ها نیز امید را زنده نگه می‌داری. مانند خاکی هستی که به روغن آغشته شده و برای رشد و شکوفایی آماده‌است.

هوش مصنوعی: آیا پیراهن‌ات به قد و قواره‌ی تو می‌رسد؟ چون تو آن را از روی خود کنار زدی و چیزی را که در دامن داشتی، نشان دادی.

هوش مصنوعی: برای دلم که به خاطر زیبایی روز صورتت نورانی شده بود، از بخیل بودن خودت گلی به من هدیه آوردی و به آن روزن زدی.

هوش مصنوعی: دنیا برای من آنقدر کوچک و تاریک شده که مانند سوراخ سوزن به نظر می‌رسد و در این حال، تو با ظرافت و زیبایی مانند شمشاد بر روی گل سوسن، مرا نادیده گرفتنی.

هوش مصنوعی: تو با خلاقیت خودت، باغی زیبا و دلنشین درست کرده‌ای و با زحمت، نردبانی برپا کرده‌ای و خیمه‌ای در آن باغ بر پا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از رابطهٔ بین ما خبری ندارد، تو به خاطر شوخی و خودخواهی‌ات احساس کوچک بودن را در من ایجاد کردی، مانند اینکه بر سوزنی کوه بلند کردی.

هوش مصنوعی: از سنایی دل را دزدیدی، و زیبایی خود را چگونه به نمایش گذاشتی؟ غیر از جان خویش، تو از خداوند دریافت کردی، و مانند کسی که به دشمنش حمله می‌کند، به شیطان یورش بردی.

هوش مصنوعی: چرا باید به من که دوست تو هستم زخم بزنی، در حالی که برای دشمن خود هم رحم داری؟

هوش مصنوعی: وقتی که زخم‌های شاه به دشمنان او می‌رسد و آثار آن وجود دارد، چرا من باید از آن آسیب ببینم در حالی که او به من صدمه‌ای نزده است؟

هوش مصنوعی: شاه ما بهرام است، او آن پادشاهی است که می‌گوید دولت و قدرتش از کجا می‌آید، چون به مانند گردون (فلک) بر دشمنانش تسلط یافته و آنها را شکست می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرخ روزگار تا چه اندازه بر زمین می‌چرخد و دوران‌ها می‌گذرد، تو با همان تیرهای تیز و سنگین، ضربه‌های قوی و دلیرانه‌ای به کوه‌ها می‌زنی.