هوش مصنوعی: آیا هر سال بدون دلیل خاصی در سختی و زحمت هستی و آرزوهای خود را برآورده نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: نه در مورد خودت هیچ ناراحتی داری و نه در مورد حق هیچ تسلیم شدگی.

هوش مصنوعی: همواره مانند دیوانگان در حال فکر کردن هستند. چه بگویم وقتی که آرزویی به دلت برآید؟

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و طمع به چیزهای زودگذر، تنها به مقام و جایگاه دنیوی دست یافته‌ای که به هر جا که می‌نگری می‌توانی آن را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: به واقع خواب هستی و نمی‌دانی که برای ما جز این زندگی دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مردی که به باطلی استناد می‌کند، واقعاً در آلام و دردهای خود غمگین و سرگشته است.

هوش مصنوعی: دنیا حالت جامد و بی‌روحی دارد و هیچ چیز در آن پایدار نیست؛ تنها چیزی که می‌توانی به آن اتکا کنی، این دنیای بی‌ثبات است.

هوش مصنوعی: پس ای انسان، باید بدانیم که تنها کسی می‌تواند در مورد معبودی صحبت کند که برای او، حتی یک جسم بی‌جان، همانند یک سنگ یا چوب، معبود و منبع قدرت شده باشد.

هوش مصنوعی: پس از آن، وقتی به درک واقعی می‌رسی، با چنین باوری برای آرزو کردن اقدام می‌کنی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی، افسوس که چقدر بار سنگینی بر دوش من هست که جایی برای دو مفهوم در دل من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال حقیقت و راه درست هستی، باید ابتدا روش درست را جستجو کنی.

هوش مصنوعی: هر زمان با کارها و رفتارهایت به اندازه و اعتدال برسید، پس بر تو افزون خواهد شد.

هوش مصنوعی: پس از نابودی، راهی را بساز که از نابودی بهتر باشد. کجا می‌توان پیدا کرد راهی که از عدم بالاتر باشد؟

هوش مصنوعی: بهترین وضعیت سنایی این است که همیشه در مسیر عشق بدون هیچ مانعی ادامه دهد و پایدار بماند.

هوش مصنوعی: گفتم که در دل چه چیزی نیکو است، از روی معنا نیکی آن را در نظر بگیر. این را به عنوان فساد در نظر نگیرید.

هوش مصنوعی: خود را از میان بردار تا بتوانی به حقیقت دست یابی و در این راه به سکون و آرامش برسی.

هوش مصنوعی: نبین که پروانه‌ای که به دور شمع می‌چرخد، هرگز نمی‌تواند بر باطن و حقیقت شمع غلبه کند و به آن دست یابد.

هوش مصنوعی: انسان باید از خود و هویت خود فارغ شود و مانند سنایی به تنهایی و جدایی از وابستگی‌های خویش بپردازد.