هوش مصنوعی: دلم به شدت تحت تأثیر یک پسر عرب قرار گرفت که مانند ماه زیبایی دارد و لبانش شیرین و دلربا هستند.

هوش مصنوعی: سرش بر سر گل‌های او مثل سر گل‌سرخ، و مژه‌هایش بر نرگس او مانند خارهای رطب است.

هوش مصنوعی: موهای او به رنگ سفید و روشن است، مانند تخته‌ای از کافور یا بر روی طبقی از نقره، که یک خوشه انگور زیبا بر آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: شاید من از غم و ناراحتی‌های زندگی مثل یک تکه از خورشید جدا شده باشم، یا ممکن است در روز نوری از شب وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ابرهای او به شکلی صاف و یکدست هستند، همان‌طور که خورشید در قوس یک نشانه در آسمان می‌درخشد. چهره و زیبایی او به زیبایی ماه در نشانه عقرب می‌باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که از دور زن عربی را می‌بینم که با زیبایی خاصی راه می‌رود و لباسش را به گونه‌ای پوشیده است، به حالت حیرت و شگفتی در می‌آیم.

هوش مصنوعی: آسمان‌گون، چوپان به قمر نگاه می‌کند که بر افراز است. آن صورت زیبا و دل‌فریبش از خود قمر نیز زیباتر است.

هوش مصنوعی: چشم‌هایش مانند کمان ابرو و زیر آن مانند نیزه‌های تیز و نازک است. لبخندش همچون ماه روشن است و زیر آن مثل هلالی زیبا و جذاب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات آن دختر زیبا با لحن شوخی و طنز به من نزدیک می‌شود، مثل خورشیدی که با سایه خود بازی می‌کند و باعث شادابی و خوشحالی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چه در مورد زیبایی و زیبایی‌های ظاهری از او سوال کنم، او با کلماتی که به زبان عربی شبیه است، به من پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از این حرف تو ناراحت نمی‌شوم، ای آقای من! چه شده است که در این روستا کسی از عرب‌ها نیست؟ این واقعاً عجیب است.

هوش مصنوعی: گفتم: به خاطر عشق تو بی‌ارزش شدم. او پاسخ داد: بله، من دریا و آتش هستم، ولی تو مثل نمک و چوبی.

هوش مصنوعی: گفتم که از عشق تو هرگز تسلیم نخواهم شد. او گفت: تو در آتش و آب من هستی، مانند خاک و چوب که در آتش می‌سوزند.

هوش مصنوعی: گفتم: آن زلف تو را کی می‌توانم در دست بگیرم؟ پاسخ داد: اگر می‌خواهی، باید پول مناسبی بپردازی تا بتوانی خوشه‌های خرما را بگیری.

هوش مصنوعی: گفتم: آن سیمین گوش تو را کی می‌بوسم؟ او گفت: اگر راست می‌گویی، اینجا طلا بیاور.

هوش مصنوعی: گفتم: این وصال تو را بی زحمت و سختی به دست نمی‌آورم. او پاسخ داد: شادی و خوشی دائمی را بدون رنج و مشقت نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: من به او گفتم: ای جان، پدر، من رنج و سختی زیادی می‌کشم. او پاسخ داد: ای پدر، روح تو در زحمت است.

هوش مصنوعی: به او گفتم: وقتی من فقیر هستم، چه کار می‌توانم بکنم؟ او پاسخ داد: ما از سوی پیرمردی هدیه‌ای داریم که می‌تواند فقر ما را جبران کند و به ما ثروت و نعمت ببخشد.

هوش مصنوعی: خواجه مسعود علی بن براهیم، شخصی است که به خاطر موقعیت خوب و شایستگی‌هایش، زندگی خوشی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که از آغاز به خوبی‌های وجود پیوسته است، روابط خویشاوندی را با خصلت‌های نیکو قطع کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که بخشندگی‌اش بر تمام دنیا سایه افکنده است، مانند زنی است که فرزندی با ویژگی‌های خاصی به دنیا آورده است.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی‌اش آرامش پیدا کرده، به خاطر گردش زمان و حالاتی که تجربه کرده، بخشندگی و بزرگواری را از مهربانی و رحمت خداوند آموخته است.

هوش مصنوعی: شأن و مقام او از مکان و ستارگان بالاتر است، و عقل و نظر او از خرد و گفته‌های حکیمان درست‌تر و قابل اعتمادتر است.

هوش مصنوعی: ای کسی که دنیا از روشنی ذاتی تو بهره‌مند است و کسی که از آبی که تو به او برکت داده‌ای، آداب و رفتار خوب را آموخته است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و درخشش عقل و خرد اشاره دارد. می‌گوید که وقتی عقل و اندیشه مانند خورشید بر آسمان می‌تابد، مانند انگور سیاه بر گردونه آسمان، درخشان و بارز است. به عبارت دیگر، زمانی که عقل و فکر در اوج خود باشند، مانند نور خورشید در آسمان، دیگر ستاره‌ها نیز از روشنایی آن متاثر می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو شعله‌ور شود، حتی دریاهای بزرگ هم به خشکی خواهند گرایید.

هوش مصنوعی: اگر ذره‌ای از خشم تو بر کسی بیفتد، آنچنان قدرت و تأثیر خواهد داشت که در آسمان به اوج می‌رسد و به خاطر هیبت تو، شیر آسمان نیز در حالتی دچار تب و تزلزل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دل به محبت تو بسپارم و مثل دانه‌ای باشد که ابر آن را بپوشاند، پس از آن چیزی جز نشانه‌ای از عشق تو بر زمین نخواهد جوانه زد.

هوش مصنوعی: اگر از ترس، دایره‌ای که محکم بسته شده است را باز کنی، ممکن است که خشم تو بر نقطه‌ای از آن دایره تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: در جایگاه بلند و عظمت، خطبه‌ای از او صادر می‌شود و هر کس که از توصیف و ستایش تو بگذرد، از این مقام و منزلت دور خواهد ماند.

هوش مصنوعی: هر کس در خدمت تو خود را خم کند و تو را بپرستد، مانند هلال زیبا خواهد شد. تلاش تو او را مانند ماه کامل از آسمان می‌سازد.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که نعمت‌های آسمان و دریا از بخشش تو فراتر رفته‌اند، آنچه بیشتر شگفت‌آور است این است که خودت هیچ‌گاه به توانایی و بزرگی‌ات توجه نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: ای آسمان، به خوبی آگاه باش که در ستایش تو در اشعارم نه تزویر و نه شک و تردید وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما شعر می‌گوییم و در هر جمعی هدیه‌ای داده شده است، در هر مکتب و مکانی نیز در مدح و ستایش ادب و فرهنگ را می‌آموزیم.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که پایه یا تکیه‌گاه از دایره است و می‌دانم که دایره به خاطر آن پایه ایجاد می‌شود. همچنین می‌دانم که دلیل فاصله‌ها چیست و فاصله‌ها نیز به خاطر آن دلیل به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌ات مثل دو کعبه آگاه هستم و مانند یک بازی نرد و شطرنج، از طرز رفتار و حرکات تو درمی‌یابم.

هوش مصنوعی: ولی در ستایش افرادی که خاکی و ساده‌اند، نباید از حرص و طمع زندگی مانند طلا سخن گفت، زیرا حقیقت آن‌ها از نقره هم کمتر و بی‌ارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: در این شهر، کسی به حقیقت نخواهد رسید که از نادانی نمی‌داند کجا باید خواندن و یادگیری را شروع کند.

هوش مصنوعی: افرادی که به بدی و فساد شناخته می‌شوند، هرگز بر سر خود توفیق و موفقیتی نخواهند داشت و شاعران نیز نمی‌توانند از پس مشکلات و سختی‌ها برآیند.

هوش مصنوعی: طبیعت من مانند دیگران نیست که مثل گرسنگان در جلوی در خانه و بر سر سفره مانند سگ و گربه سر و صدا کنند.

هوش مصنوعی: من دختری دارم که باهوش و باصفات است و به خاطر خردمندی‌ام به من افتخار می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ مردی وجود ندارد که با این دختر دوشیزه صحبت کند و بتواند به معنای واقعی مردانه باشد.

هوش مصنوعی: دخترم را به تو دادم چون تو دارای اخلاقی مانند پیامبر و دلی شجاع و مذهبی همانند نعمان هستی.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت دریاها می‌روم، جز سنگ‌های قیمتی چیزی نمی‌یابم و وقتی به سوی بادها می‌روم، جز وزش بی‌هدف چیزی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: روز مانند یک پادشاه با زیبایی و شکوه، دامن خود را بر تن کرده و به‌راحتی بر روی دامن شب که دختر اوست، می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر بر سرم چیزی قرار دهی، از زیبایی‌ات چشم نمی‌پوشم و به مقام غلامی تو درنمی‌آیم، حتی اگر به من سختی برسانی.

هوش مصنوعی: اکنون از پشت سر تو ای بزرگ‌ترین و استاد زبان، داستان خود را برایت بیان می‌کنم که نوشته خداوند راست است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در آسمان، ستاره‌ای درخشان و با عظمت وجود داشته باشد، هنرمند و فرد بافضیلت همیشه جایگاه و پایگاه خود را خواهند داشت.

هوش مصنوعی: هر سال باد خوش و مبارکی در آسمان به دور تو می‌چرخد و صفات و ویژگی‌های نیکوی تو را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نسیم بر دامن تو می‌وزد و تو را به یاد عنا می‌اندازد، در حالی که باد بر گردن دشمنان تو پرده‌ای می‌افکند.

هوش مصنوعی: بادی خوشایند و شاداب به تو سلام می‌دهد و بهار و ماه رجب را گرامی می‌دارد. این دو ماه، مانند دو گل زیبا در باغ زندگی تو می‌درخشند.