هوش مصنوعی: او کیست، ای خدای من؟ او کیست، ای خدای من؟ چهره‌اش زیبا و مویش دل‌نواز است، اما لب‌هایش از همه چیز زیباتر است.

هوش مصنوعی: او با لب و خال خود کاری کرده که من آن‌ها را بی‌هیچ ترسی از کفر و دین می‌ستایم و صورت و موی او، بی‌هیچ نیازی، مرا روز و شب به حیرت و شگفتی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: محل زندگی خورشید است، اما به خاطر کم نوری‌اش، چهره‌اش تیره و مغاکی از قدرت و مقام است که بر اساس قد و قامتش به آن می‌نویسد.

هوش مصنوعی: برای خوشنودی دل و روح، جان و اركان زندگی را فدای می‌کنیم و برای درد و رنجی که بر ما می‌فشارد، به آسمان و ستاره‌ها نگاه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: بر هر مژهٔ چشمانش نوشته شده که عجله نکن، و بر هر حلقهٔ موهایش نوشته شده که تعجب نکن.

هوش مصنوعی: زلف معشوقه‌اش آن‌قدر جالب و جذاب است که مثل صدای دلنشین و شیرین نغمه‌ها به گوش می‌رسد و پرافتخار است. اشعاری که در آن از زیبایی و شکوه او صحبت می‌شود، به قدر جذاب هستند که سبب می‌شود عشق و زیبایی مانند طلوع خورشید از دل تاریکی بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: لب‌های شیرین او بر ما تلخی می‌افزاید، آری اگر می‌خواهد سرکه شود، نمک زیادی در لبش وجود دارد.

هوش مصنوعی: دیدی که چطور رشته مشکی دور سیمین می‌چرخد و مانند حباب و عشق، آب را محکم در خود نگه‌می‌دارد؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به واقعیت نگاه کنی، برگرد و با دیدی عمیق به زیبایی‌های او نگاه کن؛ به زلف، غبغب و نشانه‌های جذابیت او توجه کن.

هوش مصنوعی: چشم‌های کافرانه‌اش مرا به بت‌پرستی کشاند، و لب‌های نازک و دلربایش مانند قبله‌ای، شوق و تب درونم را شعله‌ور کرد.

هوش مصنوعی: در پنجره‌ای که موسی در آن قرار دارد، در حال بروز ناراحتی و گله‌گزاری است و در اتاقی که عیسی در آن هست، به تبی دیگر دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: غیر از زیبایی او، همه دل‌ها دچار غم و سوز دارند. زیبایی او تمام جان‌ها را می‌سوزاند. دلخوشی و شادی را فقط این سرزمین محقق می‌کند، ای خداوند.

هوش مصنوعی: چشمانش به قدری دل‌فریب و زیباست که جان و دل ما را فدای خود خواهد کرد. ای دل و ای جان من، آیا کسی حاضر است؟ آیا کسی حاضر است؟

هوش مصنوعی: مدح و ستایش ملک مشرق، بهرامشه مسعود، که همانند ماهی در آسمان، درخشش و مقام بالایی دارد و به مانند مهری در دل مردم، محبوب است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویری از قدرت و تأثیر دو عنصر اشاره می‌کند. او تأکید می‌کند که از مهربانی و لطفی که به او می‌شود، حالتی چون گاوی که در آسمان سیر می‌کند، پیدا می‌کند. اما از طرف دیگر، به خشم و غضب دیگری اشاره می‌کند که موجب حالتی چون شیر زمین در تب و آتش می‌گردد. در واقع، معانی عمیق‌تری از دوگانگی احساسات و تأثیرات بر زندگی انسان را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: عدالت از درگاه خدا به انسان‌ها می‌گوید که با ظلم به او نزدیک نشوید، زیرا نمی‌توانید به او اعتماد کنید. همچنین، سخن بخشش از جانب او می‌گوید که با پیوند بخل به او نزدیک نشوید، زیرا به او نزدیک نخواهید شد.

هوش مصنوعی: همه‌ی بخل و ظلم از اینجا برمی‌خیزد و جز این حالتی که تو می‌بینی، چیزی نیست. هر چه در وجودت هست، این موضوع را تأیید می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال عدالت عمر هستی، در ملازمت او قرار بگیر، و اگر خواهان generosity علی هستی، اینک می‌توانی از دست او بچشی.

هوش مصنوعی: سنایی در سخنان خود، زیبایی و خوبی‌های خداوند را با کلمات شایسته‌ای توصیف کرده و در واقع به ستایش او می‌پردازد. در حقیقت، او به مذهب خود به عنوان یک اصل مهم و باارزش احترام می‌گذارد و آن را ارج می‌نهد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که برای او (که در اینجا به یک شخص خاص اشاره دارد) در بار دیگر عالم به شکل‌های مختلفی از سعادت و موفقیت ببادا، چه به عنوان سیاه و چه به عنوان خاکستری.