هوش مصنوعی: در جایی که کفر و دین هر کدام وجود دارند و هیچ توافقی بین آن‌ها نیست، بین من و تو مکالمه‌ای است که باید به آن خوش آمد گفت.

هوش مصنوعی: هر جا که عشق من و زیبایی تو حاضر باشد، بدون شک عقل و خرد نمی‌تواند در تضاد با عشق و ایمان قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت در میهمانی خوبان، چه کسی می‌تواند بدون شور و شوق و هیاهوی عشق مردان جنگجو وجود داشته باشد؟ و این عشق و هیجان، بدون وجود فریب و فریفتن چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: عاشقان و معشوقان هرگز از سخنانی که از زبان افراد نادان و بی‌خبر می‌آید، در امان نیستند و همواره به نوعی تحت تأثیر این حرف‌ها قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: زیبایی آن است که عاشقی در جمع باغی به وجود بیاید که در آن معانی عمیق و احساسات پاک وجود داشته باشد و در عین حال، با عشق و شوق خود، نشانه‌هایی از اشتیاق و درد را نیز نشان دهد.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید به فلان فرد ناپاک و فاسد نگاه کن، و دیگری می‌گوید به آن فرد شوخ و کافر توجه کن.

هوش مصنوعی: زیبایی و عشق به معنای واقعی از ناپاکی و فساد به وجود می‌آید؛ مانند اینکه تیغ حضرت علی (ع) درخشندگی و قدرت خاصی دارد و آب کوثر (بهشتی) برتر و خالص است.

هوش مصنوعی: عاشقی که در آسمان معشوق است، نگران و آزرده خاطر نمی‌شود، چرا که هر لحظه که بر زمین باشد، بیشتر از زمانی که در آسمان است غم و نگرانی دارد.

هوش مصنوعی: عشق مانند بهشتی است که در دل انسان‌های آزاد جریان دارد و عاشق را در میان زیبایی‌های خود شبیه به حوریان قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر برای عاشقان آسمان دردی ایجاد کند، چه زیانی دارد که در بهشت پوششی نداشته باشند؟

هوش مصنوعی: ای کسی که هر شب با غم دوری تو به سر می‌برم، صدای من چون حسن تو در آسمان‌های بلند و دور است.

هوش مصنوعی: با توام در خانه، دیگران از این موضوع باخبرند و من بر لب در ورودی نوشته‌ای دارم که نشان می‌دهد ما از دسترسی به چیزهایی که می‌خواهیم، محرومیم.

هوش مصنوعی: هر کدام از تارهای موی تو همچون نقش قندز شب است، ای کسی که از بلا فاصله دوری می‌کنی و به عافیت پناه می‌بری.

هوش مصنوعی: هر بار که صدایی در دل هر عاشق به گوش می‌رسد، او را می‌خواند که ای عقل دیوانه، ای صبر که در گوشه نشسته‌ای، به جنبش درآیید.

هوش مصنوعی: هر جا که چشم به زیبایی مثل تو بیفتد، به سرعت و هیجان همچون یوز به سمتش می‌رود. اما در این میان، مصلحت ایجاب می‌کند که نگاهش را به سمت چیزی پایدار و محکم مثل یک شیر باایستادگی معطوف کند.

هوش مصنوعی: عسل از زنبور عسل به دست می‌آید، اما در عشق، زنبور عسل برای من از دو لب تو به وجود می‌آید؛ انگار که لب‌های تو خود عسل هستند.

هوش مصنوعی: لبانت را که رضوان (فرشته بهشت) به تو نوشیدن گفته است، زودتر به آن لبخند بزن. اما مهر و محبت در تو کندتر و دیرتر شکل می‌گیرد، همچنان که شیطان نیز به تو گفته است. این بیت به نوعی به تضاد بین لطافت و زیبایی و همچنین خطرات و وسوسه‌های شیطانی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هرچند که خود را به عنوان یک عاشق واقعی نمی‌شناسم، اما چون مانند عاشقان حقیقی در جذبه عشق غرق نشده‌ام، نمی‌توانم به این شناخت دست یابم.

هوش مصنوعی: من تو را ماهروی واقعی می‌نامم، زیرا هنگامی که روی تو را می‌بینم، نور و روشنی‌ات مانند نور ماه می‌درخشد و این زیبایی و درخشندگی تو ناشی از ریشه و اصل واقعی‌ات است.