هوش مصنوعی: نوروز مانند باغی پر از زیبایی و جاذبه است که به خاطر وجود معشوق و دلبر به گل و خوشبو شده است.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ی محبوب مانند لاله‌ای سرخ و زیبا می‌شود، پشت او مثل شاخه‌های درخت سمن به لطافت و دلنوازی است.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید به برج ثور وارد شد، رفتار او به ما نمایان شد مانند ستاره‌ای درخشان.

هوش مصنوعی: از گریبان شکوفه بادام، جهانی پر از زیبایی و روشنایی پدیدار است که دامن این عالم را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون، غنچهٔ عمل و رفتار به‌دلیل سحر و جادو از مسیر نادرست خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: باغ به زیبایی چهره پادشاهان شده و شاخه‌ها مانند زلف‌های زیبا و نرم عروس‌ها به جلوه درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای در گلستان از بلای باد ناله می‌کند و درختان از این آسیب و آفت دلخورند.

هوش مصنوعی: ابر مانند قلمی است که سخاوت را نقاشی می‌کند، و دل خواجه این چمن را زینت بخشیده است.

هوش مصنوعی: خواجه اسعد که به او نعمت و مقام بخشیده‌اند، همچون آفرینش شگفت‌انگیز و زیبایی مردم است.

هوش مصنوعی: کسی که به بلوغ و کمال سیرت می‌رسد، عادت‌های بد را کنار می‌گذارد و به جایی بهتر می‌رود.

هوش مصنوعی: آن کسی که وقتی بخشش و generosity او در دل جای گرفت، تمامی رنج‌ها و غم‌ها را از دل برداشت و بیرون کرد.

هوش مصنوعی: در کنار یک نکته، آن شخص دلش شاد و خوشحال شد، مانند مرواریدی زیبا و درخشان که در بهشت قرار دارد.

هوش مصنوعی: دانش، سرمایه جان است و کارهای انسان را می‌شناسد، همچنین معرفت به زیبایی‌های جسم نیز دارد.

هوش مصنوعی: اگر نکتهٔ ارزشمند او مانند شمعی روشن شود، دایرهٔ وجودش مانند دایرهٔ خورشید خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر ذره‌ای از آفرینش او منتشر شود، کسی از خوشبویی مشک ختن یاد نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر ماده‌ی یاری‌اش به رگ‌های روح بیفتد، دیگر در رنج و اندوه نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر بادی وزیدن بگیرد و فردی را به زحمت بیندازد، آن شخص به خاطر شرایط دشوار و ناگواری که به آن دچار شده، همچنان در اندوه و بی‌خبری خواهد ماند.

هوش مصنوعی: شاد باش ای گفتار تو، که مانند درختان بهشتی است و همچون لعل یمن، زیبا و دل‌انگیز.

هوش مصنوعی: من تو را می ستایم و با کلامی که می‌گویم، این را بیان می‌کنم که تو سزاوار ستایش بیشتری هستی.

هوش مصنوعی: تو با بخشش طلا و نعمت‌ها خود را زیبا کرده‌ای و گردن جامعه را با لطف و احسان خود آراسته‌ای.

هوش مصنوعی: پدرم از بخشش و generosity تو، دایره‌ای از لطف و احترام بر گردن دارد.

هوش مصنوعی: تمام محبت‌ها و عشق‌ها به تو اختصاص یافته و هر کس به زبانش ستایش تو را می‌گوید.

هوش مصنوعی: به خاطر نعمت‌های زیادی که دادی و عشق عمیق من به تو، همواره در عشق و محبت تو بودم.

هوش مصنوعی: اما از آنچه که در نظر دارم، بیش از آن است که به تو شک کردم.

هوش مصنوعی: من مانند روحی هستم نزدیک پدر؛ جان او به من مرتبط است و من نیز به‌گونه‌ای به او وابسته‌ام مثل وابستگی جسم به روح.

هوش مصنوعی: پدرم به خاطر خوشنودی تو تلاش کرد و جانش را فدای محبت تو کرد.

هوش مصنوعی: بنگر ای جان، به ویژگی‌هایی که از دریای هوش و درک تو به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو ندی که من را درد تو ناراحت کرده، این پسرک از همان ابتدا مشکلاتش را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: این چراغی که روشن کرده‌اند، اگر به کمک تلاش تو روغن بگیرد، همچنان می‌سوزد و روشن می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو ببینی که یک ماه مانند ماه روشنایی می‌بخشد، به خاطر محبت توست که جهان را نورانی کرده است.

هوش مصنوعی: پسری داری که نامش شبیه نام توست، بنابراین به خدمت او می‌رسم و به دنبال او هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه شخصی که نامش حسن است، به خوبی خدمت می‌کند و این کار او را ستودنی می‌سازد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خنجر از سنان کند باشد، تیزی خنجر از فسن هم کمتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: باد نشان‌دهندهٔ پایه و اساس است، اما تو همچنان بهشتی هستی که در آن، دشمنان تو به تماشای تو نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: شاخ خوشبختی سعد را از جانب بخت برافراز و ریشه شوم را از باغ زندگی قطع کن.

هوش مصنوعی: ای ناصح، مانند تیغی که بر گردن دشمن قرار می‌گیرد، بی‌رحمانه و با شدت عمل کن، همان‌طور که شمع با آتش خود می‌سوزد.