هوش مصنوعی: تا زمانی که عقل در دسترس باشد و به عنوان ناظر بر بدن عمل کند، روح چگونه می‌تواند به خواسته‌های غیرضروری و بی‌فایده سوق داده شود؟ زمانی که عقل حاکم و راهنماست، جان تحت فرمان آن در جهان بدن قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر شخصی در این دنیا دارای ویژگی‌ها و خصوصیات منحصر به فرد خود است و هر کس به نوعی در این جهان مشغول به فعالیت و تلاش است. مانند یک لشکر جهانی که از افراد با خصلت‌های اصیل تشکیل شده و هر کدام در راستای وظایف و کارهای خود عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف افرادی می‌پردازد که در میان لشکری بزرگ، خود را برتر از دیگران می‌دانند. آنان مانند شمعی در میان اوباش، فقط توجه و زینت خود را می‌خواهند و در عین حال به مقام و مرتبه برتر دیگران احترام نمی‌گذارند. این بیت به نوعی نشان‌دهنده تفاوت‌های اجتماعی و فکری در بین افراد یک جامعه است.

هوش مصنوعی: اگر از درخشش زهره (مشتری) کلاه بر سر بگذارند، شرم دارند و اگر از تصویر پروین (خورشید) لباس بپوشند، احساس ننگ دارند.

هوش مصنوعی: بی‌ هیچ زحمتی، اسب‌هایی که آماده هستند را زیر سوارکاری آورده‌اند تا در زیر آفتاب، نعل‌هایشان را در حین دویدن به نمایش بگذارند.

هوش مصنوعی: پرندگان معنوی مانند طوطی‌ها در باغ آسمان در حال تماشا و تزیین هستند، اما در کنار زیبایی‌های آسمان، مهد زمین و چمن کمتر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه رفت و آمد و جست‌وجوی آن‌ها، پای گردشگران را خسته کرده است و کلمات و سخنان آن‌ها، دست دربانان نعمت‌های الهی را بسته است. به عبارتی دیگر، حضور و تأثیر آن‌ها به قدری قوی است که دیگران را دچار خستگی و بی‌تابی می‌کند و همچنین بر روی تقسیم و توزیع نعمت‌های الهی تأثیرگذار است.

هوش مصنوعی: صداهای آنها به قدری گیج کننده است که حتی گوش‌ها نمی‌توانند درست بشنوند و زبان‌ها نیز در دهان به confusion افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: با وجود مقام و معنای بالای عقل، در کنار زیبایی‌های ظاهری و دلربایی‌های بت‌ها، روح مقدس را به تسخیر درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: این دو فرد بزرگوار مانند پادشاه و وزیر در بدن انسان هستند. وزن و اهمیت آن‌ها همچون دو مقام عالی‌رتبه، یکی فرمانده و دیگری حکمران، در وجود ما قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: در جشن و سرور، اراده خود را به مانند جامی ساخته‌ایم و در میدان زندگی، روح طبیعی‌مان را به جنون و شوق آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: هوا و نفس بی‌نهایت و بی‌نظم آنها در بیابان «نه» پراکنده است و جسم بدون هویتشان در دریای «هرگز» سقوط کرده است.

هوش مصنوعی: نام و آوازهٔ آنان در آسمان و زمین شناخته شده است و در هر جا که بروی، نام و صدای آنها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در برابر تخت و کاخ، هر دو گروه از سخن‌پردازان و پرده‌داران در صف ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: هر زمان که صحبت از اصول و قوانین شاهان روحانی می‌شود، این موضوع در جمع و میان مردم مطرح می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که سلطنت و قدرتت بر تو ثبات و آرامش بیاورد، باید بدانی که این زیبایی‌ها و دلربایی‌ها نمی‌گذارند که تو به آرامش برسی.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به جایگاه و فضیلت افرادی دارد که در علم و فضل برجسته هستند. در اینجا از معین‌الدین به عنوان یک خدمتگذار بزرگ یاد شده و به تمجید از ابونصر احمدبن فضل پرداخته می‌شود. به نوعی، شاعر در تلاش است تا با اشاره به ویژگی‌های این افراد، بر ارزش و اهمیت علم و دانش تأکید کند.

هوش مصنوعی: خداوندی که رحمت و کلامش در اختیار بندگانش است، در سرزمین نجم یمن حضور دارد و در عدن نیز شناخته شده است.

هوش مصنوعی: آن فرمانروایی که شاگردانش به او فکر کرده‌اند، مانند طوفان‌های شدید و دریاهای پر از امواج خروشانی است.

هوش مصنوعی: اگر عدالت او پذیرفته شود، حرکت نسیم همانند رنگ و حالتی که بر روی آب است، اثر خود را بر آسمان نیز بر جا می‌گذارد و آن را شکننده و پرتحرک می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر خاکی در ساکن باشد و صبر و حوصله‌اش به او اجازه دهد، چه کسی می‌تواند با یک وزش باد، آن را به ارتعاش درآورد و حرکت بدهد؟

هوش مصنوعی: اگر بازتاب اندیشه روشنش بر خاک تیره بیفتد، بهتر و درخشان‌تر خواهد بود و حتی ذرات ریز خاکش از ستاره‌ای درخشان‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدون اجازه و برکت او، دریا از صدفی به وجود نمی‌آید و بدون چراغ وجود او، عطر خوش از ختن منتشر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر برای خدمت او نبودند، آیا آفرینش او به شکل نادرست و معیوب روی زمین ظاهر می‌شد؟

هوش مصنوعی: تبریک می‌گویم ای کسی که در زمان سختی، خشم تو باعث می‌شود که دشمنانت، نرگسِ زیبا را به الماس تبدیل کنند.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، مدت‌هاست که در انتظار حضورت هستم، چرا که در چهره‌ات، نوری وجود دارد که می‌تواند شعله‌های عشق را در جمع دوستان روشن کند، مانند شاخ سمن که زیبایی و لطافت خاصی دارد.

هوش مصنوعی: اگر مرغی بدون رضایت و خواست تو بر شاخه‌ای بنشیند، خشم تو به قدری زیاد خواهد شد که باعث می‌شود آن شاخه به سمت او خشمگینانه خم شود.

هوش مصنوعی: اگر آهو در جایی که شیر وجود دارد، شیر را ببیند، به خاطر صداقت و فطرت نیکو، شیر به آرامی و با احتیاط از مقابل آهو عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: مهر جوزا به مانند آن است که از بالا، به واسطه‌ی معراج خود، به زمین می‌آید تا شکاف و تفاوتی که دارد به گونه‌ای با نعل اسب پیوند بخورد.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی مرده باشد و ببیند که تو با دل باز و خنده‌ای شاد زندگی می‌کنی، احتمالاً از حسادت یا ناراحتی، آن خرقه‌ای که به عنوان کفن به تن دارد را دچار آسیب می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی مقام و شکوه تو در جهان افزایش یافت، کاخ‌های ظالم و ستمگر به مانند ویرانه‌ها و تل‌های خاکی شدند.

هوش مصنوعی: سرفرازی تو به واسطه زیبایی‌ات در سرزمین، مانند پوشش با ارزشی از سوی پادشاه بزرگ به تو ارزانی شده است.

هوش مصنوعی: شهاب آسمانی بر روی تلمیح جلوه‌گری تو تاثیر گذاشت و تاج نورانی بر روی قلمت نمایان شد.

هوش مصنوعی: اگر دستوری مانند تو بر هر دو سرزمین حاکم باشد، در این صورت دو حاکم در این دو سرزمین وجود خواهد داشت که به نوعی به هم وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: نفس و روح اصلی تو به عنوان یک راوی، سرشار از معانی و مفاهیم است و نیازی به کلمات و صدا برای بیان آن‌ها نیست. اگر بخواهی به آزمون عقل‌ها بپردازی، باید خود را به گونه‌ای امتحان کنی که توانایی‌هایت را نشان دهد.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند ماه، دست‌هایت مانند مرجان و قلم تو مانند شهاب می‌درخشد؛ به همین دلیل، ملک تو را نمی‌توان به شیطان واگذار کرد.

هوش مصنوعی: انسان در انجام فرایض و وظایفش به دنبال لطف و رحمت خداوند است و امیدوار است که فرشته‌ها او را در پیروی از سنت‌ها یاری کنند.

هوش مصنوعی: اگر خضر در پایان عمرش آب حیات بنوشد، این برای تو بدتر از آن است که از ابتدا آب حیات را در شیر یافته باشی.

هوش مصنوعی: دوستی و همراهی با روحانیان و افراد معنوی برای تو شایسته است، زیرا آن‌ها به حقیقت و روحانیت نزدیک‌ترند، اما نباید با این افراد که در ذات خود بت‌پرست هستند، ارتباط برقرار کرد و پیوندی داشت.

هوش مصنوعی: جوانمردی را از تو یاد می‌گیرد، چون در سرزمین تو هر پیرزنی با جوانمردی رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر ارزش و اصالت تو، سنگهای درگاه تو برای ما مانند قبله‌ای هستند که به سوی آنها می‌رویم.

هوش مصنوعی: وقتی که ساقی‌های تو به زیبایی خود مشغول می‌شوند، رنگ لب‌هایشان مانند سنگ‌های قیمتی می‌درخشد و مجلس به زیبایی باغی پر از گل‌های زینتی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: از بهشت، هدیه‌هایی برای تو می‌آورند؛ کسانی که لباس سبز به تن دارند، دسته‌های یاسمن را تقدیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای تو که مانند عیسی (پیامبر) هستی و در غیب حضور داری، اگر به پای مرده‌ای که غم و اندوه بر او حاکم است، دست یاری بدهی و برای او سخن بگویی، او زنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر قلب این بنده در سراسر جهان جز به تو و ستودن تو تعلق داشته باشد، هرگز به پرستش هیچ بت دیگری نپرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: شعر من مانند چادر مریم همیشه و پیوسته بوده است، و من در گوشه‌ای نشسته بودم و با خوشحالی غم و اندوه خود را تحمل می‌کردم.

هوش مصنوعی: این شعری اشاره به آن دارد که در جمع و محفل، پرده‌ای برداشته می‌شود که نشان‌دهنده واقعیت‌های خاصی است. این پرده به نوعی به مریم و عیسی اشاره می‌کند و بیانگر ارزش و بهایی است که این ارتباطات و شخصیت‌ها دارند. به بیان دیگر، در این مجلس، حقیقتی آشکار می‌شود که برای حضور جانب‌ها و شخصیت‌های بزرگ اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهل بر عقل مسلط باشد و فکر و تحقیق در دنیای شک و تردید وجود نداشته باشد، هیچ پیشرفتی حاصل نخواهد شد.

هوش مصنوعی: به آرزوی خوب برای تو هستم، همان‌طور که بر روی جاده‌ی خوشی تحقیق می‌کنی. به تو بدی می‌رسد، همان‌طور که در دل بیابان، نسبت به سختی‌ها تردید داری.

هوش مصنوعی: باد در دشت شادی و خوشی به حرکت درآمده است، و اشتیاق به لب‌های دلتنگی و زلف‌های زیبا، بر گوی شگفتی و هیجان باریده است.