هوش مصنوعی: شیعیان دوباره برای عزاداری آماده می‌شوند و بار سفر به کربلا را می‌بندند.

هوش مصنوعی: شاید دوباره برای قاسم، جشن و عروسی برپا کنند و با حنا باغ گل را زینت دهند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی عطر گل‌های چمن را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: قاسم می‌گوید اگرچه غم و اندوه به من تسلط پیدا کند، باز هم چون تیر صیاد به هدف خود می‌زنم و بر مشکلات غلبه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از این نمی‌ترسم که بر من ظلم و ستم زیادی بیفتد، هر جا که دو طاووس با هم بر هم سایه بیفکنند.

هوش مصنوعی: درختان نخل برای دل زخم‌خورده‌ام تنگ و دشوار می‌شوند.

هوش مصنوعی: هر جا که دل به عشق محبوب بسپارد و وفاداری کند، باید با تلاش و عزم راسخ در آن مسیر ثابت قدم بماند و هرگز از آن مسیر خارج نشود.

هوش مصنوعی: دل من گور را مانند سالن عروسی تصور می‌کند و از اینکه خودم به مرگ و خونریزی دچار شده‌ام، احساس شادی و سرخوشی می‌کنم.

هوش مصنوعی: مانند طوفانی که در شب عید، حنا بر دستان می‌بندند.

هوش مصنوعی: ای عموی عزیز، من نیز مانند فرشتگان آسمان، تشنه‌ی آب شهادت شده‌ام و آماده‌ام که در راه آرمان‌هایم فداکاری کنم.

هوش مصنوعی: لطف و محبت خود را به من نشان بده و نام من را از دفتر وجودت حذف نکن. تو آن نشانه‌ی رحمت الهی هستی که فرشتگان به خاطر آن در آسمان‌ها شادمانند.

هوش مصنوعی: نام تو را به عنوان عصای امید و دعا در دستان خود می‌بندند.

هوش مصنوعی: عروس‌ها، نگاه کنید که مرگ با جامی در دست آمده و من از دل محبوبم پیغام می‌فرستم.

هوش مصنوعی: آماده باش که از تو بهره‌برداری کنند و رفتن به شام، به معنای درد جدایی است و این برای دل و جان من سزاوار است که همیشه این درد را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: به او اتهام می‌زنند و از روی نافرمانی، زبان به عیب‌جویی‌اش می‌گشایند.

هوش مصنوعی: عاشق واقعی که به زیبایی‌های محبوبش مجذوب شده، هیچ آرزویی جز دیدن خود محبوب در دلش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عاشقان در دل آرامش و ثبات تو را از دست می‌دهند، چون تو تصور می‌کنی که همه خیال‌پردازانی خوش‌طبع و باریک‌اندیش هستند، ولی این تصور نجات‌بخش است.

هوش مصنوعی: اما چه کسی مانند تو می‌تواند به این زیبایی صحبت کند؟