هوش مصنوعی: گفته شده است که دلایل زیادی برای جدایی یوسف از پدرش یعقوب وجود دارد که توسط راویان مختلف نقل شده است.

هوش مصنوعی: چون به خاطر مصلحت، کاری بی‌نظیر انجام شد، مادر یوسف از وداع با او رنجید و این حالت نشان‌دهنده فنا و زوال است.

هوش مصنوعی: یعقوب از مقدمه‌ای که پیش آمد ناراحت و دلگیر شد و برای دلجویی از خودش، یک کنیز را خرید تا او شیر بدهد.

هوش مصنوعی: یوسف به جایی رسید که دیگر نیازی به شیردهی ندارد و مانند روزهایی که کنیز دارد، یک کودک به نام بشیر را در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: روزی یک پیرمرد از قوم کنعان به دیدار یوسف آمد، به طریقی که به طور نامحسوس و بدون جلب توجه دیگران بود.

هوش مصنوعی: در آغوش خود، کنیزی را در دست گرفته بود و به طرز پنهانی به یوسفش توجهی نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: یعقوب به شدت از فراق فرزندش یوسف رنج می‌برد و این درد دل او را چنان بسوزاند که همچون آتش در سینه‌اش شعله‌ور شد. در این میان، او از روی غم و اندوه و به خاطر محبتش به مادر، بشیر را به این درد و غم خود می‌فروخت.

هوش مصنوعی: دخترکی از این وضعیت نگران‌کننده به خداوند بزرگ روی آورد و با حالتی زاری‌طلبانه از او کمک خواست.

هوش مصنوعی: پروردگارا، تو می‌دانی که دل من در چه حال است و به من گواهی می‌دهی که در این روزگار سخت و بد، به دنبال دلگرمی و امیدی هستم.

هوش مصنوعی: نگاه کن که جدایی چگونه میان مادر و فرزند مانند آنچه پیامبر کرده، به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن زن مهربان زاری آن ضعیفه را دید، همین‌طور الهامش شد.

هوش مصنوعی: نگاه کن چگونه پاسخی به این کار می‌دهم و میان پدر و پسر فاصله می‌اندازم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که از پیام تو خبری به او نرسد، خبری از یوسف گم‌شده به پدر نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: پس از اینکه یوسف چهل سال از پدرش دور بود و در سرزمین کنعان نبود، به خاطر عشق و اشتیاق آن زن، همیشه در اندوه و غم به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر حالتی از ناامیدی و افسردگی است. فردی از دیدن پسرش، که دلی پر از آرزو و انتظار داشت، به شدت ناامید شده و چشمانش به خاطر این انتظار طولانی و ناامیدکننده، به سفیدی گرایش پیدا کرده است. به عبارتی، این انتظار و نرسیدن به وصال، سبب شده که او احساس یأس و سستی کند.

هوش مصنوعی: قدرت و خواست الهی به گونه‌ای رقم خورده که بار دیگر، رحمت و لطف خود را مانند آبی بر آتش بریزد.

هوش مصنوعی: ندایی به یوسف رسید از سوی خداوندی بزرگ که پیراهن را نزد پدر عزیزش فرستاد.

هوش مصنوعی: به خاطر جدایی تو، آن پیر نامنتظر موهایش سفید شده و چشمانش مانند وقتی که از تو دور شده، نگران و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: یک بشارت‌دهنده به دستور خدای بزرگ، لباس (زیبا) پوشید و رو به سوی کنعان (سرزمینی آباد) روانه شد.

هوش مصنوعی: به دروازه رسید و مشاهده کرد که پیرزنی آنجا ایستاده است. اما او تنها یک پیرزن نبود، بلکه دو مشت استخوان را در یک کفن در دست داشت.

هوش مصنوعی: کنیز از یعقوب نشانی خانه‌اش را سوال کرد و در پاسخ بوی محبت را از آن نشانه دریافت کرد.

هوش مصنوعی: سئوال کرد که چه چیزی از خانه یعقوب می‌خواهی؟ جواب داد که از یوسفش نامه‌ای دارم.

هوش مصنوعی: پیرزن از شنیدن این پاسخ بسیار تحت تأثیر قرار گرفت و با گریه گفت: ای کاش می‌دانستم چه بر سر امیدم آمده است.

هوش مصنوعی: به وعده‌ای که به من دادی، به راستی وفا کردی و مرا از درد و رنج فرزند خود نجات دادی.

هوش مصنوعی: بشیر متوجه شد که آن زن سالخورده چه چیزی را بیان می‌کند و کدام مسیر از میان این نگرانی‌ها و دلشوره‌ها عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: نگران نباش ای زن، چون من مژده‌دهنده توام. زمان وعده ما تمام شده و من به یاری تو آمده‌ام.

هوش مصنوعی: بشیر را به خاطر محبت در آغوش گرفتند و او از شدت احساساتش بی‌هوش شد و دیگر نتوانست فریاد بزند یا ناله کند.

هوش مصنوعی: بشیر، پیراهن یعقوب را به او داد و وقتی یعقوب آن را دید، چشمانش از شادی و امید روشن شد.

هوش مصنوعی: من یک مژده‌دهنده و پیام‌آور دیگر در دنیا می‌شناسم که از پیام او در دل و جانم آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: پیام‌آور همان است که در مدینه خبر داد از وضعیت خانواده حسین و اینکه آنها در عطش به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: روایتی وجود دارد که بشیر، وقتی به سر مزار پیامبر (ص) رسید، از راه پیاده آمد.

هوش مصنوعی: به گریه گفت که ای مصطفی، سلام بر تو. تویی که آخرین پیامبر هستی و سلام بر تو باد.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و وقار تو شرمنده‌ام که بخواهم از حسین و حریم و خاندان تو چیزی بگویم.

هوش مصنوعی: در عین حال که من پیامبر هستم و از خانواده اهل بیت می‌آیم، احساس می‌کنم که برای بیان این موضوع باید پیش تو بیایم و آن را به عرض برسانم.

هوش مصنوعی: در دشت کربلا، به دلیل ظلم ابن زیاد، به حسین که تشنه مانده بود، اجازه ندادند تا به آب دسترسی داشته باشد.

هوش مصنوعی: تمام خانواده و نزدیکان او به اسارت درآمده و به ذلت افتاده‌اند، در حالی که او با سوار شدن بر شیر، سر برهنه و بی‌پناه باقی مانده است.

هوش مصنوعی: سری که بر دوش توست، گاهی در خاک و آتش می‌سوزد و گاهی بر نوک نیزه‌ها قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ارتش شام و کوفه سواران و سربازان پیاده، در حالی که عباد بیمار با بدنی داغ و تب‌دار، به میدان آمده‌اند.

هوش مصنوعی: از جایی که اهل بیت تو در حال رنج و عذاب هستند، آیا به تو بگویم که در چه حال هستند یا اینکه گهگاهی در زندان به سر می‌برند و گاهی هم در ویرانه‌ها و بی‌سر و سامانی به سر می‌برند؟

هوش مصنوعی: زینب را به خاطر ناسزایی که شنید، دلش به شدت آتش گرفت و در آن لحظه، به دشمنان خود حمله کرد و با کلمات تند به آن‌ها پاسخ داد.

هوش مصنوعی: برای شرکت در مراسم یزید، با شجاعت شصت و شش زن را به یک طناب بستند.

هوش مصنوعی: نصاری بر روی تختی زرین نشسته بودند و در این حال، عابدینی بی‌یاور و بی‌پناه بر سر پا ایستاده بود.

هوش مصنوعی: ظهیر در مهمانی یزید، به شوخی از او خواست تا از دختران باارزشش، برای خود کنیزی بگیرد.

هوش مصنوعی: زبانم خاموش باد، زیرا یزید با ظلم و ستمش باعث ویرانی خانه‌ها شده است؛ او در کنار سر حسین، درد و مصیبت را به مردم تحمیل کرده است.

هوش مصنوعی: دهانم بسته باد که آن یهودی بدکاره به لب حسین، با چوب جفا، صدمه زد و او را زخمی کرد.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ، به خاطر بزرگی پیامبر (ص)، از گناهان و نافرمانی‌های شیعیان بگذر.