هوش مصنوعی: مربوط به شب گذشته است که در solitude و دور از دیگران، گوشه‌ای نشستم و به تفکر و contemplation پرداختم.

هوش مصنوعی: سفر خیال و توهم به پایان رسید و اکنون در سرزمین عبرت و پندآموزی قرار گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: فضایی وسیع و ترسناک را مشاهده کردم که در آن، مسافران زیادی به هلاکت رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: مرا به یاد بیاور؛ من هم مانند دیگران در گوشه و کنار افتاده‌ام و در انتظار فرصتی برای به دست آوردن چیزی هستم.

هوش مصنوعی: دل من از حسرت می‌سوزد و مانند چوب عود در آتش غم، درون جانم شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: زمانی که در دل وحشت و ترس به سر می‌بری، چگونه می‌توانی در مسیر هدایت و راهنمایی خرد را بشناسی و درک کنی؟

هوش مصنوعی: دوستان من در مسیر جدایی پیش رفتند و پرچم دوری و فاصله را از من برافراشتند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم بدون دوستان و آشنایان خود زندگی کنم، در حالی که من بی‌حالت و بی‌نوا هستم؟

هوش مصنوعی: هر وقت به چیزی غیرممکن فکر می‌کردم، در دل خود تصوری از آن داشتم.

هوش مصنوعی: پس از ماجراها و کشمکش‌های فراوان، در نهایت راهی روشن و هدایتگر برایم فراهم شد.

هوش مصنوعی: ای کسی که از بار گناهان خود خسته و ناامید شده‌ای، بدان که لطف حق شامل حال توست؛ بنابراین برای گناهانت عذرخواهی کن.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر گناهانی که انجام داده‌ای دچار ناراحتی هستی، توبه کن و از آن کارها بازگرد.

هوش مصنوعی: توبه دل را پاک و روشن می‌کند و بدن را از آلودگی‌ها دور می‌سازد و به فرد احساس آرامش و امنیت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: وحشی به سمت خداوند به راهی هدایت شد که از تصمیمات الهی فراتر رفته و به حال توبه و بازگشت در آمده است.

هوش مصنوعی: من پاسخی برای او تهیه کردم و به گونه‌ای تسلیمش شدم که جانم را بر سر راهش گذاشتم.

هوش مصنوعی: در این مسیر، چه کسی می‌تواند به من نشان دهد که در تاریکی شب، نور من تویی، مانند ماهی که راه را روشن می‌کند؟

هوش مصنوعی: اوایل به لطف و محبت خداوند، به این شکل مرا امیدوار کردی.

هوش مصنوعی: من زمان‌های خود را در گناه هدر دادم؛ حالا کجا باید جبران گذشته‌های فراموش شده‌ام را بکنم؟

هوش مصنوعی: وقتی که سرنوشت انسان ها به پایان می‌رسد، ناگزیر به سمت قیامت هدایت می‌شوند و همه مردم در آنجا جمع خواهند شد.

هوش مصنوعی: در آن شرایط ناامیدکننده و پریشان، چگونه می‌توانم در آن زمان چیزی انجام دهم وقتی که هیچ چیزی ندارم؟

هوش مصنوعی: پس مرا در مسیر هدایت راهنما کن، شاید از درِ این تجربه‌ها بتوانم سر برآورم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم هدایتی به خاطر خوشنودی خداوند بدهم، تا مورد قبول او قرار گیرد و در درگاه او ارزشمند شود.

هوش مصنوعی: از چشمانش اشک ریخت و گفت، بر مظلومیت حسین، شاه شهیدان گریه کن.

هوش مصنوعی: زینب بعد از قتل نوه پیامبر، این داستان را نقل می‌کند.

هوش مصنوعی: آتش انتقام و دشمنی مردم شام، باعث شد که خیمه‌های خاندان نبی آتش بگیرد و بسوزد.

هوش مصنوعی: اهل بیت آن پادشاه بدون غم و اندوه، هر کدام به سمتی فرار کردند و به رستن (نیکبختی) رسیدند.

هوش مصنوعی: من برای جمع کردن آنها از این سو به آن سو می‌روم و تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: من همه چیز را از هر سو جمع آوری کردم و یکی یکی آنها را به نمایش گذاشتم و شمارش کردم.

هوش مصنوعی: دیدم که در میان آن کودکان، دو خواهر نبودند و خواهرم کلثوم با صد مشکل و درد مواجه است.

هوش مصنوعی: من خواندم و گفتم: ای کسی که همانند من بی‌خانمان و تنها هستی و زندگی‌ات پر از حسرت است.

هوش مصنوعی: در این بیابان، به یاد وصایای حسینم باش و برای کمک به من دعا کن.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این کودکان با دل‌های پر از درد و اندوه، به سوی جایی می‌روند که برایشان خطرناک و مرگبار است.

هوش مصنوعی: بیا به سمت میدان نبرد برویم تا این بچه‌ها را پیدا کنیم و به آنها رسیدگی کنیم.

هوش مصنوعی: چشم‌های پر از اشک ما هر دو مسیر را طی کرد تا نشانی از آن‌ها در میدان نبرد پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: به خواهرم گفتم که فکر می‌کنم آن کودک بی‌دفاع تشنه است.

هوش مصنوعی: به دلیل تشنگی، زندگی خود را از دست داده‌اند و به سوی رود فرات رفته‌اند.

هوش مصنوعی: ما با سرعت زیاد به سمت شب رفتیم، اما آن دو کودک دل‌شکسته و بی‌خبر از ما بودند.

هوش مصنوعی: ما پا را از سر دیگر نشناختیم و هر دو بدون اینکه یار یا یاوری داشته باشیم، در بیابان به راه خود ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: در آن بیابان، خود را به شکل کسی نیازمند نشان می‌دادم و صدایم را بلند می‌کردم.

هوش مصنوعی: ای یتیمان، برادر شما چه شد که این‌گونه به حال شما افتاده است؟ ای دو کودک نازپرور، حال شما چگونه شده است؟

هوش مصنوعی: وقتی به یک گودال رسیدم، به طور اتفاقی هر دو نفر را دیدم که از نزدیکانشان دور بودند.

هوش مصنوعی: بی‌غم و آرام گوشه‌ای نشسته‌اند، دستانشان به گردن هم افتاده و خوابشان برده است.

هوش مصنوعی: چشم‌هایشان همچون یاقوت در کاسه سر قرار گرفته و لب‌هایشان مانند کهربا درخشش دارد.

هوش مصنوعی: بر سر خود خاک حسرت پاشیده‌اند و اشک‌هایشان را مانند خاکی که به زمین ریخته می‌شود جاری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به دلیل حال بدشان، شعری را خواندم تا آنها را بیدار و به خود بیاورم.

هوش مصنوعی: با دوستانم دیدم که هر دو به خاطر عطش و热 عشق، جان خود را فدای یکدیگر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی در حرم این خبر پخش شد، از این مصیبت، غم و اندوه آنها دوباره تازه و زنده شد.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده که ناتوانی و بی‌تابی فردی باعث شده که موهایش به هم ریخته و خاک بر سرش بریزد. این حالت نشان‌دهنده‌ی آشفتگی و ناامیدی عاطفی اوست.

هوش مصنوعی: اهل شام به خاطر این خبر گریه کردند و دل‌های سنگی آن‌ها به خاطر این ظلم، شکسته و متأثر شدند.

هوش مصنوعی: به سمت ابن سعد رفتند، ای کسی که چهره‌ات زشت و قلبت پلید است.

هوش مصنوعی: ای موجود زشت، این مردم چه گناهی کرده‌اند که این قدر بی‌باک و فریبکار شده‌اند؟

هوش مصنوعی: ای ظالم، حالا که حسین را به قتل رسانده‌ای، پیکرش در خاک و خون غرق است.

هوش مصنوعی: اجازه بده تا در این لحظه، جرعه‌ای آب به تشنگان برسانیم.

هوش مصنوعی: اجازه گرفتند و با چهره‌های غمگین آب آورده به سمت چادرها رفتند.

هوش مصنوعی: اهل خانواده وقتی از ظلم و ستم آگاه شدند، به شدت ناراحت و داغدار شدند.

هوش مصنوعی: ای بی‌رحمان، شما که در برابر تشنگی این مردم بی‌پناه بی‌توجه‌اید، فرزند بانوی پاک و معصوم را به قتل رساندید.

هوش مصنوعی: دردی که داریم تنها با مرگ بهبود پیدا می‌کند و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به ما کمک کند.

هوش مصنوعی: قلم توان نوشتن را ندارد، پس این لحظه را کوتاه و مختصر بیان کن.