هوش مصنوعی: به خاطر حسد و کینه‌ای که در دل داشتند، داستانی از یوسف پیامبر ساخته و پرداخته شد که نشان‌دهنده سختی‌ها و مشکلاتی است که او با آن‌ها روبرو شد.

هوش مصنوعی: به خاطر خواست الهی، مانند هلالی که کم‌کم نحیف و ضعیف می‌شود، چهره‌اش به زیبایی و درخشانی ماه کنعان رسید.

هوش مصنوعی: عمر او به انتها نزدیک می‌شود و هر روز شدت این مشکل بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: از مصر برای تفریح و خوش‌گذرانی بیرون آمدند. دلیلی که نشان‌دهنده این کار است، این است که می‌خواهند در میان آب‌های نیل قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: از گردن و بدن او درد و بیماری جدا نشد و هیچ درمانی برای آن بزرگوار پیدا نشد.

هوش مصنوعی: افزایش شادی و دیدن زیبایی‌ها، و به این ترتیب، زمان بر او گذشت. اما در نهایت به خاطر سرنوشت حتمی‌اش، مرگش فرا رسید.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش تندباد مرگ، زندگی‌اش به پایان رسید و زمانش فرا رسید. به یاد او، جام را پر کن.

هوش مصنوعی: خبر به زلیخا رسید که ای بزرگ بانوان، اتاق عفت و پاکدامنی آماده است.

هوش مصنوعی: یوسف به خاطر غم و درد به زندگی امیدوار نیست و به شدت گرفتار مشکلات و ناراحتی‌ها شده است.

هوش مصنوعی: بیاید و به یاد قدیم، به دوستی‌ام توجه کن و به حال کسی که در بستر بیماری است سر بزن.

هوش مصنوعی: جهان برای زلیخا تاریک و تیره به نظر می‌رسید، اما وقتی به یوسف نگاه می‌کرد، همه چیز بهتر و زیباتر می‌شد. او مانند نیل که به یوسف نزدیک می‌شود، روشنایی و زیبایی را به زندگی‌اش می‌آورد.

هوش مصنوعی: در خواب، کسی که دلش غمگین و پریشان است، چهره‌ی زیبا و روشن خود را زیر لباس پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: از آن روز که یوسف نقاب خود را کنار زد، مانند ماه به چهره زیبای او نگریست و آهی عمیق کشید.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه، پرنده‌ی روح او از جسمش پرواز کرد، به زمین افتاد و در حالت ماتم، دست‌هایش را بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه عمیق، چهره‌ی ابر و خورشید تحت تأثیر قرار گرفت و اشک‌های دل باعث شدند که صدف چشم‌ها به زیورهای گرانبها پر شود.

هوش مصنوعی: چشم‌های زلیخا به سمت فرار رفتند، اما چشم‌های یوسف در مصر نشان از وفاداری و استواری دارند.

هوش مصنوعی: در این مقدمه نکته‌ای نهفته است که سبب ناراحتی تو نمی‌شود؛ زیرا اگر از دانش نادانان کاسته شود، این موضوع اهمیت چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از عشق باخبر باشی و به سخنان من توجه کنی، به خوبی می‌فهمی که من چه چیزی را بیان می‌کنم و به چه موضوعی اشاره دارم.

هوش مصنوعی: ای وای بر یوسف زیبا و دلربای که در لباس عبا شهید کربلا شد و نور چشم زهرا است.

هوش مصنوعی: در دشت ماریه، زینب، خواهر حمید، به جایی رسید که آنجا محل وقوع حادثه‌ای غم‌انگیز بود و در حالتی悲悲‌انگیز به او نگاه کرد.

هوش مصنوعی: در دشت ملایان، دید که در خاک آن جا، سکونتی به وجود آمده است و این سکونت به خاطر سینه‌ی آن شاه شمر ذی‌الجوشن به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: برای از بین بردن کسی که مشخص نیست، شخصی بی‌آبرو و بی‌معنا با خنجر در دست قصد دارد انتقام بگیرد.

هوش مصنوعی: به گریه گفت: ای بی‌چاره، لحظه‌ای بیشتر به من مهلت بده تا حسین را از دست ندهام.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با دل‌خواه خودم به چهره‌اش نگاه کنم و از روی زیبا و دلنشینش گل وداع بچینم.

هوش مصنوعی: ای شمیر، چه کار می‌کنی؟ سر او را از بدن جدا کن تا من بتوانم چشم‌هایش را ببندم.

هوش مصنوعی: بگذار به لب و دهانش بوسه‌ای بزنم و اشک‌هایم را بر زخم‌های تن او مرحم کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با برداشتن آفتاب از وجود او، تشنگی‌ام را با نوشیدن از لبان او درمان کنم.

هوش مصنوعی: بار دیگر به سوی خیمه‌اش می‌روم، جایی که همه به انتظار او هستند و نگران حرم او می‌باشند.

هوش مصنوعی: به او اندکی فرصت بده ای ستمکار، زیرا چشم سید سجاد مدتی است که در راه او مانده است.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چگونه لب او به خاطر عطش می‌سوزد و این داغی ناشی از تشنگی باعث شده که زیر تیغ دچار ضعف و بی‌حالی شود.

هوش مصنوعی: باید به جلو بروم تا دیگر از ضعف و ناتوانی نیفتم و از خود بی‌خود نشوم. حسین، که دلم تنگ اوست، شاید یک لحظه به یادم بیفتد و به هوش آید.

هوش مصنوعی: زینب دلشکسته و غمگین، به شدت از قهر و ناراحتی به کعبه زخم می‌زند.

هوش مصنوعی: دل شکسته او از ناراحتی و قهر پر از غم و خون شد و با کنایه گفت که ای دختر علی، دور شو.

هوش مصنوعی: برو، چون دیگر نخواهی توانست چهره‌ی حسین را ببینی و دیگر نمی‌توانی گلی از زیبایی او بچینی.

هوش مصنوعی: زینب با صدا و صحبتش دل‌ها را به درد می‌آورد و آتش در جان‌ها می‌افکند. صدای ناله‌اش بلند و دلخراش است.

هوش مصنوعی: اینقدر نگران و غمگین نباش، دست یتیمانم را بگیر و به خیمه بیا.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به خاطر کشتن من شیون و فریاد نکنی، به شمشیر شمر و به گلویم نگاه نکن.

هوش مصنوعی: دل تو تاب و توان دیدن شمر پلید را ندارد، چرا که او با شمشیرش جان مرا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: برو و مثل صامت، در حالی که غمگین و ناراحت هستی، شور و هیاهو برپا کن و عزای تنهایی‌مان را در این دنیا به نمایش بگذار.