هوش مصنوعی: وقتی زینب در دشت کربلا سرگردان شد و به اسیری افتاد، دلش به شدت دچار ناراحتی و درد بود.

هوش مصنوعی: در میدان قتل‌عام، زینب بیچاره را آوردند و او با هیجان و فریاد گفت: "این سر نعش حسین است!"

هوش مصنوعی: ای نور چشمانم، من بی‌سرو سامانم، گل سرخی از زهرای پاک و خورشید دو مشرق هستی.

هوش مصنوعی: ای نور چشمانم، من بدون تو مانند سر بی‌بدن هستم.

هوش مصنوعی: بازوی زین‌العابدین به خاطر تب و بیماری، در حالت ناتوانی و درد است و شب و روز در گرفتاری و ناراحتی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که در کنار یک بیمار تب‌دار باشد و به او دلجویی کند، در واقع کار با ارزشی انجام می‌دهد، اما از سوی دیگر، ممکن است از این غم و اندوه برای خود آرزو مرگ کند.

هوش مصنوعی: ای نور چشمانم، من بدون تو حسینی هستم، ای گل زهرا و شمشیر شرق و غرب.

هوش مصنوعی: ای نور چشمانم، من بی‌سر حسینم.