هوش مصنوعی: امروز روزی است که یادآور واقعه عاشورا یا عید قربان است. در اینجا کربلا به عنوان مکانی پر از خون و فاجعه یاد شده که همچون گلستانی، رنگین و زیبا، به خاطر قربانیانی که داده شده، به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: ملک و ملک، آسمان و زمین در حال گریه‌اند و آدم به خاطر بی‌تابی خود، در حال ناله و فریاد است.

هوش مصنوعی: بن سعد که بی‌دینی را انتخاب کرده است، با چشم بسته به راهی می‌رود که او را به بدنامی می‌برد و اصولی را دنبال می‌کند که ناپسند و ناپسندیده‌اند.

هوش مصنوعی: فرزند پیامبر، که در کربلا به شدت تشنه و مظلوم بود، از آب فرات سیراب می‌شود، با وجود اینکه در آن زمان مردم کوفه و شام در برابر او قرار داشتند.

هوش مصنوعی: به خاطر دستور عبیدالله، مردم حرمت و احترام به خاندان پیامبر را کنار گذاشتند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع می‌پردازد که نباید از دشمنان دین غافل باشیم، حتی اگر در ظاهر خود را مهمان و دوست به ما نشان دهند. او به یاد می‌آورد که در روز عاشورا، دشمنان حسین (ع) بدون در نظر گرفتن ایمان و دیانت، به او و یارانش حمله کردند. این یادآوری به ما می‌گوید که چه بسا برخی افراد ناپاک و بی‌دین ممکن است به ظاهر در کنار ما باشند، اما در حقیقت نیت‌های دیگری دارند.

هوش مصنوعی: وقتی که بی‌کس و بی‌یار شد، دشمن شمر لعین برای تاراج جانش آمد و دست به کشتار نوجوانانش زد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به شمر نگفت که از تشنگی این مظلوم را سیراب کن، زیرا او در نهایت یک مسلمان است و نیاز به رحم و محبت دارد.

هوش مصنوعی: زینب از نجف به سراغ امام علی (ع) رفت تا از او کمک و پشتیبانی برای برادرش حسین بگیرد، چون با حال ناگوار حسین که بدون یاور و کمک مانده بود، مواجه شده بود.

هوش مصنوعی: پدر، ببین که شمر و ظلم و کینه‌اش چگونه بر اسب بیداد مشغول به جولان است.

هوش مصنوعی: پدر، بیا و تماشای روز قیامت را ببین، از مکانی که شاه بدون سر است، به غارت برو.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای به زیبایی‌های آغوش زهرا نگاه کن؛ زیرا حسین بی‌سر تو در خاک افتاده است.

هوش مصنوعی: به آثار آسیب و سختی که بر چهره‌ی فرزندان بی‌گناهت زده شده، نگاه کن و به خاطر بیاور که باید از نسل ناپاکی دوری کنی و حق یتیمان را ادا کنی.

هوش مصنوعی: دستت را بر تیغ دو سر بگذار و به دامنم بیا، از این غم دائمی، دائم در حال گریه‌ام.